فرهنگی

بصیرت؛ چراغ هدایت جبهه حق و شرط تشخیص حق از باطل در دوران فتنه‌ها

در دنیای امروز که حق و باطل درهم‌تنیده شده و فتنه‌های رسانه‌ای، سیاسی و اعتقادی بیش از هر زمان دیگر افکار مردم را هدف گرفته‌اند، «بصیرت» به چراغی برای هدایت تبدیل شده است.

بصیرت یعنی قدرت دیدن حقیقت در پشت پرده‌ها؛ دیدن آن‌ چیزی که چشم ظاهری نمی‌بیند اما دل و عقل مؤمن آن را درک می‌کند.

شناخت جبهه حق و باطل از مهم‌ترین عوامل افزایش استقامت و ایجاد روحیه پیروزی در نوجوانان است.

این جمله بیانگر جایگاهی است که قرآن و مکتب اهل‌بیت برای بصیرت قائل هستند.

۱. بصیرت چیست؟ نگاه قرآن به بینش قلبی

بصیرت در لغت یعنی:

دیدن حقیقت

تشخیص راه درست

فهم عمیق وقایع

و آگاهی از هدف دشمن

قرآن بارها از «قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ» سخن گفته است؛ یعنی پیامبر(ص) دعوت به حق را با بصیرت انجام می‌دهد، نه از روی احساسات یا حدس و گمان.

در تفسیر نمونه آمده است: بصیرت یعنی داشتن چراغی که در تاریکی فتنه‌ها مسیر را روشن می‌کند.

۲. بصیرت؛ شرط اصلی پیروزی در نبرد حق و باطل

 آگاهی نسبت به جبهه دشمن، شناخت اهداف دشمن و فهم «چرایی نبرد»، موجب افزایش مقاومت می‌شود.

این جمله، همان چیزی است که قرآن در آیات متعدد از آن سخن گفته:

مؤمن باید دشمن خود را بشناسد

فریب ظواهر را نخورد

از اخبار دروغ و شایعات دشمن تأثیر نپذیرد و بداند که با چه جریانی مبارزه می‌کند

به تعبیر علامه طباطبایی:فقدان بصیرت، مؤمن را از مسیر حق منحرف می‌کند، هرچند نیت او خیر باشد.(المیزان، ج 5)

۳. خطر فتنه‌ها و نقش بصیرت در عبور از آنها

فتنه، یعنی آزمونی که در آن حق و باطل شبیه هم نشان داده می‌شوند. یکی از شیوه‌های دشمن آن است که:

لباس عدالت بر ظلم می‌پوشاند

باطل را حق‌نما جلوه می‌دهد

با جنگ روایت و رسانه حقیقت را مخفی می‌کند

«جنگ شناختی و ادراکی» بخشی از میدان نبرد است و نوجوانان باید به آن آگاهی داشته باشند.

در روایات آمده است:امیرالمؤمنین(ع): فتنه‌ها چونان موج دریا انسان را فرا می‌گیرند؛ نجات، تنها با بصیرت است.

۴. بصیرت و نقش آن در مدیریت ترس و اضطراب

شناخت جبهه حق و باطل، موجب آرامش روانی و کاهش اضطراب می‌شود: وقتی نوجوان دشمن را بشناسد، ترس‌های شدید او کنترل می‌شود.

بصیرت یعنی:

دانستن اینکه دشمن چرا حمله می‌کند

اینکه حق چرا در مسیر سختی است

اینکه وعده الهی چطور محقق می‌شود

این شناخت، ترس را به شجاعت تبدیل می‌کند.

۵. بصیرت در نگاه اهل‌بیت(ع)

اهل‌بیت(ع) بصیرت را «سلحۀ مؤمن» معرفی کرده‌اند.

امام علی(ع): چشم دل را باز کنید، زیرا بسیاری با چشم ظاهری می‌بینند اما حقیقت را نمی‌فهمند.

امام صادق(ع): کسی که بصیرت ندارد، شکار شیطان است.

این روایات نشان می‌دهند که بصیرت، پیش از هر چیز، یک بیداری قلبی و آگاهی عمیق است.

۶. بصیرت و تحلیل درست در جنگ رسانه‌ای

انسانِ با بصیرت، کمتر تحت تأثیر شایعات و اخبار نادرست قرار می‌گیرد و می‌تواند روایت صحیح را از روایت باطل تشخیص دهد.

جنگ امروز:

جنگ دوربین‌ها

جنگ روایت‌ها

جنگ تصویر و احساس جنگ خبر و تحلیل‌های جعلی است.

بصیرت مانند سپر است؛ سپری که مؤمن را از فریب دشمن حفظ می‌کند.

۷. بصیرت و جلوگیری از انحراف

«عدم شناخت» موجب اشتباه، هراس و انحراف در تصمیم‌گیری می‌شود.

امروز بسیاری از انحرافات اجتماعی، فرهنگی و حتی اعتقادی ریشه در نداشتن بصیرت دارند.

بصیرت: توجه به اهداف بلندمدت دارد، انسان را از هیجان‌های زودگذر جدا می‌کند و تصمیم‌گیری را دقیق‌تر می‌سازد

در المیزان آمده: بصیرت، قلب را از گمراهی حفظ می‌کند و راه حق را روشن می‌سازد.

۸. بصیرت؛ مقدمه نزول نصرت الهی

شناخت جبهه حق و فهم حقیقت مبارزه، مؤمن را آماده می‌کند تا در مسیر نصرت الهی قرار گیرد.

یعنی:

ایمان بدون بصیرت کامل نیست

صبر بدون بصیرت بی‌هدف می‌شود

و توکل بدون بصیرت به ساده‌لوحی می‌انجامد

بصیرت همان چیزی است که:

رفتار ما را حکیمانه می‌کند

تصمیمات ما را دقیق‌تر می‌سازد

و مسیر مبارزه را روشن می‌کند

بصیرت یعنی دیدن حقیقت پشت پرده‌ها.

بصیرت یعنی:

آگاهی

شناخت دشمن

تحلیل درست

مقاومت در فتنه‌ها

تصمیم درست

و در نهایت، قرار گرفتن در مسیر نصرت الهی

بدون بصیرت، جبهه حق نمی‌تواند پیروز شود.

اما با بصیرت، مؤمن حتی در تاریک‌ترین لحظه‌ها راه حق را تشخیص می‌دهد و محکم می‌ایستد.

چگونه نعمت‌های خدا را حفظ کنیم؟ هشدار امام علی(ع) درباره نابودی نعمت‌ها

همه ما در اقیانوسی از نعمت‌های خداوند غوطه‌وریم: سلامتی، روزی، خانواده و فرصت‌ها. اما چه می‌شود که گاهی این نعمت‌ها کمرنگ شده یا از بین می‌روند؟ امام علی(ع) در حکمت ۲۴۴ نهج‌البلاغه، پاسخی کوتاه و عمیق به این سؤال می‌دهند.

تفسیر حکمت ۲۴۴ نهج البلاغه 

«إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً؛ فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا، وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهِ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ» ترجمه: همانا خداوند متعال را در هر نعمتی حقی است. پس هر کس آن حق را ادا کند، خداوند بر آن نعمت می‌افزاید و هر کس در ادای آن کوتاهی کند، نعمت خدا را در معرض نابودی قرار داده است.

شرح حکمت برای زندگی امروز

این کلام امیرالمؤمنین(ع) یک قانون طلایی و همیشگی را بیان می‌کند: هر نعمتی، مسئولیتی دارد.

· “حق الله” در نعمت‌ها چیست؟ این “حق"، تنها به معنای پرداخت مالیات شرعی مثل خمس و زکات نیست. بلکه به معنای استفاده درست و شکرگزاری عملی از هر نعمتی است:

  · حق نعمت سلامتی: استفاده از تندرستی برای عبادت، کار مفید و کمک به دیگران.

  · حق نعمت ثروت: انفاق در راه خدا، کمک به نیازمندان و دوری از اسراف و حرص.

  · حق نعمت علم: یاد دادن به دیگران و عمل کردن به دانش.

  · حق نعمت فرصت: استفاده بهینه از زمان برای کارهای خیر و سازنده.

نکات کلیدی این حکمت

1. نعمت‌ها امانت الهی هستند: ما مالک واقعی نعمت‌ها نیستیم، بلکه امانت‌دار آن‌ها هستیم.

2. شکرگزاری = افزایش نعمت: شکر واقعی، فقط “الحمدلله” گفتن نیست؛ بلکه استفاده درست از نعمت است که خود باعث فزونی آن می‌شود.

3. کوتاهی = خطر نابودی: بی‌توجهی به مسئولیتی که یک نعمت بر دوش ما می‌گذارد، مانند جرقه‌ای است که می‌تواند جنگل زیبای نعمت‌های ما را بسوزاند.

پیشنهاد عملی

امروز به سه نعمت بزرگ در زندگی خود فکر کنید (مانند: جان، خانواده، شغل). از خود بپرسید: “حق این نعمت بر عهده من چیست؟” و سعی کنید قدمی کوچک در راه ادای این حق بردارید.

رازهای جذب برکت الهی در زندگی؛ ۱۱ عاملی که قرآن می‌گوید

همه ما در پی زندگی‌ای پررونق، معنوی و سرشار از خیر و برکت هستیم. اما برکت چیست و چگونه می‌توان آن را جذب کرد؟ قرآن کریم، این کتاب هدایت بشریت، کلیدواژه‌هایی را به ما می‌دهد که هر یک، دریایی از رحمت و برکت الهی را به سوی زندگی ما سرازیر می‌کند. در این نوشتار، با ۱۱ مفهوم «مبارک» و بابرکت در قرآن آشنا می‌شویم که نقشه راهی برای رسیدن به زندگی پرخیر و برکت است.

۱۱ کلید طلایی برکت از نگاه قرآن کریم

۱. تقوا: شرط نزول برکات آسمانی قرآن می‌فرماید:«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ» (اعراف: ۹۶). پیام کاربردی:تقوا و پرهیزگاری، تنها یک عمل فردی نیست؛ بلکه کلید گشایش درهای برکت از آسمان و زمین است. زندگی اقتصادی، اجتماعی و معنوی جامعه با تقوا شکوفا می‌شود.

۲. کعبه: خانه برکت و هدایت «إِنَّأَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَ هُدًى لِلْعَالَمِينَ» (آل عمران: ۹۶). پیام کاربردی:کعبه، تنها یک بنای تاریخی نیست؛ بلکه کانونی مملو از برکت و هدایت برای تمام جهانیان است. دل‌ها و نگاه‌های ما به سوی این خانه مبارک، خود سرچشمه‌ای از برکت است.

۳. قرآن: کتابی سراسر برکت «هَذَا كِتَابٌأَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ» (انعام: ۹۲). پیام کاربردی:قرآن، کتاب زندگی است. انس با قرآن، تلاوت، تدبر و عمل به آن، برکت را در خانه‌ها، قلب‌ها و عقل‌های ما جاری می‌سازد.

۴. پیامبران و اولیای الهی: انسان‌های بابرکت خداوند در مورد حضرت عیسی(ع)می‌فرماید: «وَ جَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ» (مریم: ۳۱). پیام کاربردی:پیروی از سیره و سخن پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) که وارثان برکت نبوی هستند، زندگی ما را نیز مملو از برکت می‌کند.

۵. دعا: درخواست مستقیم برکت «وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ» (مؤمنون: ۲۹). پیام کاربردی:دعا، خود یک عمل بابرکت است و درخواست از خدا برای نزول برکت در محل زندگی، کار و تمام شئونات، پاسخی الهی را به همراه دارد.

۶. درخت زیتون: نشانه‌ای از طبیعت بابرکت «يُوقَدُمِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ» (نور: ۳۵). پیام کاربردی:نعمت‌های طبیعی مانند درخت زیتون، مظهر برکت خداوند هستند. استفاده صحیح و شکرگزاری از این نعمات، باعث تداوم برکت می‌شود.

۷. سلام: کلید برکت در روابط «فَإِذَا دَخَلْتُمْبُيُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَةً» (نور: ۶۱). پیام کاربردی:سلام کردن تنها یک تعارف نیست؛ بلکه تحیتی مبارک و پاک از سوی خداست که محبت می‌آفریند و برکت در روابط خانوادگی و اجتماعی ایجاد می‌کند.

۸. شب قدر: شبی فراتر از هزار ماه «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُفِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ» (دخان: ۳). پیام کاربردی:شب قدر، اوج نزول برکت الهی است. بیداری، عبادت و دعا در این شب، سرنوشت یک ساله ما را پربرکت می‌کند.

۹. باران: نازل‌کننده برکت «وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَكًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ» (ق: ۹). پیام کاربردی:باران، نماد رحمت واسعه الهی است که زمین مرده را زنده می‌کند. این آیه ما را به تفکر در نعمت‌های ظاهری و باطنی خداوند دعوت می‌کند.

۱۰. ذات پروردگار: سرچشمه همه برکات «فَتَبَارَكَاللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ» (غافر: ۶۴). پیام کاربردی:منشأ تمام برکت‌ها، ذات پاک خدای متعال است. اوست که برکت را می‌آفریند و در موجودات قرار می‌دهد.

۱۱. نام خداوند: بلندمرتبه و بابرکت «تَبَارَكَاسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ» (الرحمن: ۷۸). پیام کاربردی:یاد و نام خداوند، خود مایه برکت است. شروع کارها با نام خدا (بسم‌الله) برکت را در عمل ما جاری می‌سازد.

عدالت الهی در تکلیف؛ هرگز فراتر از توانتان نیست(تفسیر فرازی از دعای امام سجاد علیه السلام)

امام سجاد (علیه السلام) در این بخش از دعا، با بیانی شیوا و منطقی، به یکی از زیباترین و آرامش‌بخش‌ترین اصول اعتقادی اسلام اشاره می‌فرمایند: اصل “عدالت در تکلیف". این کلام را می‌توان در چهار بخش اصلی بررسی کرد:

۱. «وَضَعَ عَنَّا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ» — آنچه را در توانمان نبود، برداشت

· تفسیر: این بخش، بزرگ‌ترین لطف الهی را نشان می‌دهد. خداوند از همان ابتدا، هرگونه تکلیف سنگین و غیرقابل تحملی را از دوش بندگان برداشته است. این یعنی نظام تشریع (قوانین دین) با نظام تکوین (توانایی‌های انسان) هماهنگ است. او می‌داند چه چیزی را می‌توانیم و چه چیزی را نمی‌توانیم انجام دهیم.

۲. «لَمْ يُكَلِّفْنَا إِلَّا وُسْعاً» — جز به اندازه توانمان تکلیف نکرد

· تفسیر: “وسع” به معنای گنجایش و حدّ توانایی است. خداوند نه تنها تکلیف غیرممکن را برداشته، بلکه حتی در محدوده ممکنات نیز تا سرحدّ توان از ما توقع ندارد. این بیانگر “میانه‌روی” و “تعادل” در دین خداست. عبادات، احکام مالی مانند زکات و حتی جهاد، همگی با در نظر گرفتن “طاقت” انسان وضع شده‌اند.

۳. «لَمْ يُجَشِّمْنَا إِلَّا يُسْراً» — جز به آسانی‌ها ما را نیازارد

· تفسیر: “تجشیم” به معنای به رنج و زحمت انداختن است. امام (ع) می‌فرمایند خداوند حتی در همان حدّ وسع و توان ما نیز، دین را به گونه‌ای قرار داده که “آسان” و “ممکن” باشد، نه مشقّت‌بار و طاقت‌فرسا.

  · نمونه: قضای نماز بر مریض، افطار روزه بر مسافر، قبول شدن توبه پس از گناهان بزرگ، همه مصداق “یُسر” (آسانی) هستند.

۴. «لَمْ يَدَعْ لِأَحَدٍ حُجَّةً وَ لَا عُذْراً» — برای هیچ کس بهانه‌ای باقی نگذاشت

· تفسیر: این بخش، نتیجه نهایی و هشداری بزرگ است. وقتی خداوند این سه شرط را رعایت کرد (برداشتن محالات، تکلیف در حد توان، و آسان‌گیری)، دیگر هیچ عذر و بهانه‌ای برای ترک تکالیف باقی نمی‌ماند. کسی نمی‌تواند بگوید:

  · “توانایی نداشتم” (چون در حد توانت است)

  · “سخت بود” (چون خدا آن را آسان کرده)

  · “نمی‌توانستم تحمل کنم” (چون غیرممکن‌ها را برداشته)

این فراز برای زندگی ما یک پیام بسیار مهم دارد

· آرامش روانی: باور به این اصل که “تکالیف الهی در حد توان من است"، بزرگ‌ترین آرامش را به انسان می‌دهد. او می‌داند که خداوند قاضی سخت‌گیری نیست که از او فراتر از حد امکان توقع داشته باشد.

· نفی تنبلی: از سوی دیگر، این کلام، هرگونه عذر و بهانه‌تراشی برای ترک واجبات را از بین می‌برد. وقتی مطمئن هستیم که خداوند “عادل” است و تکلیفش “در حد وسع” و “آسان” است، پس باید با انرژی و امید به استقبال تکالیف برویم.

· چهره رحمانی دین: این بیان، چهره دین را به عنوان یک مجموعه سخت و طاقت‌فرسا مخدوش می‌کند و آن را به عنوان “راهنمای زندگی قابل اجرا” و “مهربان” معرفی می‌نماید.

 امام سجاد(علیه السلام) به ما می‌آموزند که خداوند، مانند پدری دلسوز و معلمی حکیم است که هم “مهربان” است و هم “مدبر". او هم توان ما را می‌سنجد و هم هدفش تربیت و رشد ماست. بنابراین، در برابر چنین سیستم حکیمانه و عادلانه‌ای، تنها پاسخ منطقی، “سپاسگزاری” و “عمل صالح” است.

منبع: صحیفه سجادیه، دعای اول

راهکارهای عملی کسب علم از زبان مولا علی علیه السلام

قال عليّ عليه السّلام: العلم لا يحصل إلّا بخمسة أشياء: أوّلها: بكثرة السّؤال و الثّاني: بكثرة الاشتغال و الثّالث: بتطهير الأفعال و الرّابع: بخدمة الرجال و الخامس: باستعانة ذي الجلال.

حضرت علی علیه السلام می فرماید: علم جز با پنج چيز به دست نمي آيد: سؤال کردن بسيار، اشتغال فراوان به «درس و بحث و پژوهش» طهارت در رفتار و کردار، خدمت کردن به مردان، «يعنى علماء و دانشمندان و اساتید» و كمك خواستن از خداوند متعال.

(تحرير المواعظ العددية، ص: 394)

امام علی (علیه السلام) در این حدیث کوتاه، یک «فرمول جامع و پنج مرحله‌ای» برای دستیابی به علم حقیقی ارائه می‌فرمایند. این پنج شرط، تنها به دانش دینی محدود نمی‌شود، بلکه برای کسب هر نوع علم و مهارتی کاربردی و ضروری است. بیایید این پنج کلید را به تفکیک بررسی کنیم:

۱. کلید اول: «کثرت السؤال» — پرسشگری بسیار

· تفسیر: علم، با نادانستن و اعتراف به جهل آغاز می‌شود. انسان تا سؤال نکند، به دنبال پاسخ نمی‌رود. پرسش، موتور محرک یادگیری است. این پرسش‌گری باید هم “درونی” (از خود پرسیدن) و هم “بیرونی” (از اساتید و اهل علم پرسیدن) باشد.

· کاربردی: خجالت را کنار بگذارید. هرگز از پرسیدن هیچ سؤالی، هر چند ساده به نظر برسد، نهراسید. فضای ذهن خود را به یک محیط پویا و پرسشگر تبدیل کنید.

۲. کلید دوم: «کثرت الاشتغال» — تلاش و ممارست فراوان

· تفسیر: علم، یک شبه و با آرزو به دست نمی‌آید. این مرحله، سخت‌ترین بخش کار است و نیازمند “مداومت” و “تمرین” است. علم مانند درختی است که تنها با آبیاری مستمر و مداوم به ثمر می‌نشیند.

· کاربردی: برنامه‌ریزی منظم برای مطالعه، تکرار و مرور مطالب، حل تمرین و مباحثه علمی، مصادیق همین “اشتغال فراوان” هستند. از سخت‌کوشی خسته نشوید.

۳. کلید سوم: «تطهیر الأفعال» — پاکسازی اعمال و نیت‌ها

· تفسیر: این شرط، نقطه تمایز «علم نافع» (دانش سودمند) از «علم غیرنافع» است. اگر قلب و اعمال انسان آلوده به گناه، حسادت، خودخواهی و غرور باشد، مانند آینه‌ای زنگار گرفته است که نمی‌تواند نور حقیقت را منعکس کند. تقوا و پاکی، شرط “درک” صحیح علوم است.

· کاربردی: در مسیر دانش، نیت خود را برای خدا خالص کنید. از علم برای فخرفروشی و قدرت طلبی استفاده نکنید. مراقب اخلاق و رفتار خود باشید تا قلب شما ظرفیت دریافت علم را از دست ندهد.

۴. کلید چهارم: «خدمة الرجال» — خدمت به استادان و بزرگان

· تفسیر: این مرحله، تنها “حضور در کلاس” نیست، بلکه به معنای “فروتنی” و “ادب” در برابر استاد و “خدمت” به او است. با این خدمت (که می‌تواند حتی در قالب انجام کاری کوچک باشد)، طالب علم، حجب و حیا را کنار زده و قلب استاد را برای انتقال کامل علم و اسرار آن، به خود می‌گشاید.

· کاربردی: با ادب و تواضع در محضر استاد حاضر شوید. برای ایشان احترام قائل باشید. این تواضع، کلید گنجینه‌های علمی است که در سینه اساتید نهفته است.

۵. کلید پنجم: «استعانة ذی الجلال» — یاری خواستن از خداوند

· تفسیر: این شرط، رکن اصلی و روح حاکم بر تمام مراحل است. انسان در نهایت، موجودی محدود است و علم حقیقی، گنجی الهی. بدون استعانت و توکل بر خداوند متعال، تمام تلاش‌ها ممکن است به بیراهه برود یا برکت خود را از دست بدهد.

· کاربردی: در هر مرحله از یادگیری، از خداوند طلب توفیق، فهم درست و بهره‌وری کنید. دعا کنید که علمتان را برکت دهد و آن را در راه خیر به کار گیرید.

امام علی (علیه السلام) در این فرمول طلایی، به ما می‌آموزند که علم‌آموزی یک فرآیند “فردی-اجتماعی-معنوی” است:

· فردی: با سؤال و تلاش فراوان.

· اجتماعی: با تواضع و خدمت به استاد.

· معنوی: با پاکی نیت و یاری جستن از خدا.

این پنج کلید، یک سیستم به هم پیوسته هستند. نبودن هر یک، می‌تواند باعث نقصان در فرآیند کسب علم حقیقی شود. اگر احساس می‌کنید در مسیر دانش پیشرفت کافی ندارید، این پنج گام را در خود مرور کنید و نقاط ضعف خود را بیابید.

منبع حدیث: تحریر المواعظ العددیه، صفحه ۳۹۴