فرهنگی

امام علی علیه السلام: «… وَاللّهِ لَو عَلِمتُ أنَّ المُداهَنَةَ تَسَعُني في دينِ اللّهِ لَفَعَلتُ ، ولَكانَ أهوَنَ عَلَيَّ في المَؤونَةِ ، ولكِنَّ اللّهَ لَم يَرضَ مِن أهلِ القُرآنِ بِالإِدهانِ وَالسُّكوتِ ، واللّهُ يُعصى» … سوگند به خداوند، اگر براى سازش در دين خداوند، راهى مى‌جُستم، بدان عمل مى‌كردم و هزينه اش بر من آسان‌تر بود؛ ولى خداوند نمى‌پسندد كه پيروان قرآن، سازش و سكوت كنند، در حالى كه خداوند، معصيت مى‌شود.(حلية الأولياء : ج ١ ص ٨٥)

تحلیل کلام امام علی(ع)

این روایت از امام علی(ع) بر نفی سازش در امور دینی و مسئولیت اجتماعی مؤمنان در مقابله با معصیت تأکید دارد. حضرت با بیان «سوگند به خدا»، سازشکاری (مُداهَنَه) را حتی به قیمت آسایش دنیوی رد می‌کند و نشان می‌دهد سکوت در برابر گناه، خلاف رضایت الهی است.

این سخن با آیه «کُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ» (نساء:۱۳۵) و حدیث «مَنْ رَأَى مُنْكَرًا فَلْيُغَيِّرْهُ» هرکس منکری ببیند، باید آن را تغییر دهد همسوست. امام(ع) به مؤمنان یادآور می‌شود که حفظ دین، ایستادگی در برابر باطل و امر به معروف را می‌طلبد، حتی اگر هزینه‌های سنگینی به همراه داشته باشد.