فرهنگی

نجوای یک عاشق: پرسش‌های آتشین امام سجاد (ع) با معبود 🌙

در سکوت و تاریکی شب، امام سجاد (علیه‌السلام) با خدای خود، نجوایی عاشقانه و پرسشی پراشک آغاز می‌کند. این دعا، گفتگویی است از جنس عشق و حیرتی ژرف؛ عاشقی که از معشوق می‌پرسد

🌙مناجات شبانگاهی؛ دعای منسوب به امام سجاد علیه‌السّلام

ِالهی، اَ تُحْرِقُ بِالنّارِ وَجْهی: 

خدای من! آیا صورتم را با آتش می سوزانی

وَ کانَ لَکَ مُصَلِّیا؟

 در حالی که برایت نماز می‌خوانده؟

اِلهی، اَ تُحْرِقُ بِالنّارِ عَیْنی:

خدای من! آیا چشم هایم را در آتش می سوزانی 

وَ کانَتْ مِنْ خَوْفِکَ باکِیَةً؟ 

آن هم چشم‌هایی که از ترست، گریان بوده؟

اِلهی، اَتُحْرِقُ بِالنّارِ لِسانی: 

خدای من! آیا زبانم را می سوزانی

وَ کانَ لِلْقُرْانِ تالِیا؟

 در حالی که قاری قرآن بوده؟

اِلهی، اَتُحْرِقُ بِالنّارِ قَلْبی:

 خدای من! آیا قلبم را در آتش می سوزانی

وَ کانَ لَکَ مُحِبّا؟

 در حالی که سرشار از محبّت تو بوده؟

اِلهی، اَتُحْرِقُ بِالنّارِ جِسْمی: 

خدای من! آیا بدنم را در آتش می سوزانی

وَ کانَ لَکَ خاشِعا؟

 در حالی که خاکسار تو بوده است؟

اِلهی، اَتُحْرِقُ بِالنّارِ اَرْکانی:

خدای من! آیا دست و پاهایم را در آتش می‌سوزانی

وَکانَتْ لَکَ رُکَّعا سُجَّدا؟

 در حالی که برایت رکوع و سجده کرده‌اند؟

تحلیل و پیام کلیدی برای زندگی امروز:

این دعا فقط یک پرسش ساده نیست؛ درس یک رابطه است:

· رابطه‌ای بر اساس عشق، نه ترس: حضرت با استناد به “محبت” و “عبادت"، منطق عاشقانه‌ای را پیش می‌کشد. اینجا سخن از بنده‌ای ترسو نیست، بلکه عاشقی است که از جایگاه “ارادت” با معشوق خود سخن می‌گوید.

· پاسخ به یک شبهه بزرگ: این مناجات، پاسخی نغز به این پرسش همیشگی است که “چرا عابدان و محبان هم ممکن است گرفتار عذاب شوند؟” امام با زبان حال می‌فرمایند: “بینهایت بعید است که تو، این همه نور و عشق را با آتش پاسخ دهی.”

· الگویی برای مناجات ما: به ما می‌آموزد که چگونه با خدا راز و نیاز کنیم؛ نه با زبانی dry و رسمی، بلکه با زبانی از جنس دل، با استدلال‌های عاشقانه و با تکیه بر الطاف بی‌پایان او.

این مناجات، نوای امید و عشق در دل شب است. نویدی است که می‌گوید: رحمت خدا بر غضبش پیشی گرفته است.