فرهنگی

مرگ دل؛ وقتی قلب می‌میرد!

مرگ فقط پایان ضربان قلب نیست. یک نوع مرگ خطرناکتر وجود دارد: «مرگ دل». قرآن به پیامبر می‌گوید: «إِنَّكَ لَا تَسْمَعُ الْمَوْتَى»؛ تو نمی‌توانی مردگان را بشنوی. این آیه اشاره به کسانی دارد که دل‌هایشان مرده است و دیگر پذیرای حقایق نیستند.

امام حسین(ع) در روز عاشورا به دشمنان فرمود: حرف من به دل شما نمی‌نشیند چون دل‌هایتان مرده است. دلیل این مرگ دل چیست؟ «لَقْمَةُ حَرَام»؛ لقمه حرام، قلب را می‌میراند و آن را از دریافت نور هدایت ناتوان می‌کند.

گناه، تکبر، ظلم و فراموشی خدا، به تدریج بر قلب پرده می‌افکند تا جایی که انسان دیگر از کارهای زشت خود شرمنده نمی‌شود. چنین شخصی نفس می‌کشد، اما قلبش هیچ واکنشی به خوبی‌ها و بدی‌ها نشان نمی‌دهد.

برای جلوگیری از مرگ دل، باید مراقب خوراک جسم و جان بود. لقمه حلال، چشم از نامحرم فروبستن، گوش به غیبت ندادن و زبان را از دروغ و تهمت پاک نگه داشتن، قلب را زنده نگه می‌دارد. تلاوت قرآن و ذکر خدا نیز جلا دهنده قلب است.

بیایید امروز یک بررسی دقیق از قلب خود داشته باشیم. آیا هنوز از گناه ناراحت می‌شویم؟ آیا دعا و مناجات برایمان لذتبخش است؟ اگر نه، باید فکری به حال این «مرگ خاموش» بکنیم. قلب زنده، منشأ نور و حرکت به سوی خداست.