فرهنگی

عظیم‌ترین منّت الهی بر بشریت

ولادت پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد (ص)، تنها یک اتفاق تاریخی ساده نیست؛ بلکه عظیم‌ترین حادثه در طول تاریخ آفرینش است. چرا؟ زیرا عظمت این ولادت، به‌ اندازه عظمت و علوّ مقام خود آن حضرت است. خداوند متعال از ازل تا ابد، موجودی به این عظمت  نیافریده است.

این وجود نازنین، بزرگ‌ترین امانت الهی را بر دوش داشت؛ امانت هدایت بشر و رساندن پیام رحمت به تمام جهانیان. این مقام چنان والاست که خداوند در قرآن کریم بر مؤمنان و تمامی انسان‌ها منّت می‌گذارد و می‌فرماید: «لَقَد مَنَّ اللهُ عَلَی المُؤمِنینَ اِذ بَعَثَ فیهِم رَسولًا مِن اَنفُسِهِم»؛ قطعاً خداوند بر مؤمنان منت نهاد هنگامی که در میان آنها فرستاده‌ای از خودشان برانگیخت.

او مأموریتی الهی داشت: دریافت کتاب مکنون (قرآن) در قلب پاکش، بیان آن با زبان مطهّر و ریسمان نجات‌بخشش و در نهایت، ابلاغ و اجرای کامل برنامه سعادت بشریت. پیامبر (ص) تنها دریافت‌کننده وحی نبود؛ او مجری کامل این برنامه، الگویی بی‌بدیل و طلب‌کننده عمل از پیروانش بود تا مسیر هدایت را تا همیشه برای امت‌اش ترسیم کند.

ولادت او طلیعه‌ای از نور بود که جهل و تاریکی جاهلیت را برای همیشه نابود کرد و مسیری جدید به سوی کمال و قرب الهی گشود.