فرهنگی

غیبت امام زمان (عج): یک سناریوی الهی، نه یک اتفاق تصادفی

غیبت؛ یک برنامه الهی است

برخی تصور می‌کنند اگر مردم در دوران ائمهٔ پیشین، مسیر درست را می‌پیمودند، امروز شاهد غیبت اماممان نبودیم. اما این باور، نادرست است. غیبت امام عصر (عج) یک ضرورت تکوینی و بخشی از سناریوی حکیمانهٔ الهی برای حفظ آخرین حجت خدا بود، علاوه بر اینکه در شرع نیز به آن دستور داده شده است. این رویداد، یک سیاست الهی برای عبور از بحران‌های سخت تاریخی بود، نه یک واکنش تنبیهی!

🔹 آماده‌سازی یک امت؛ مأموریت سخت امامان

تصور کنید: امام یازدهم، حسن عسکری (ع)، تحت شدیدترین نظارت‌ها در پادگان نظامی (سامرا) زندگی می‌کرد. اما یکی از بزرگ‌ترین مأموریت‌های ایشان، آماده کردن دل‌ها و اذهان شیعیان برای پذیرش امامتی غیرمعمول بود: پذیرش امام پس از خودشان که کودک هستند و بسیاری حتی او را به چشم ندیده‌اند.

با وجود تمام محدودیت‌ها، امام عسکری (ع) این مأموریت خطیر را با موفقیت به انجام رساند. ایشان با روش‌های مختلف، وجود فرزندشان (حجت بن الحسن) را به خواص شیعیان اثبات کرده و زمینهٔ پذیرش امامت ایشان و سپس غیبت را فراهم نمود.

🔹 ریشه‌های این آمادگی به کجا برمی‌گردد؟

این آماده‌سازی ذهنی و اعتقادی، یک‌شبه ایجاد نشد. شروع این جریان به دوران امام رضا (ع) بازمی‌گردد و در زمان امام حسن عسکری (ع) به کمال خود رسید. شیعیانی که توانستند امامت امام مهدی (عج) را در کودکی بپذیرند، در حقیقت ادامه‌دهندگان همان مسیرشیعیانی بودند که پیش از این، امامت امام رضا (ع) و دیگر ائمه را باور داشتند.

این فرآیند، نشان‌دهندهٔ عمق بینش و ایمان جامعهٔ شیعه و نتیجهٔ تلاش مستمر و هوشمندانهٔ ائمه اطهار برای حفظ اسلام ناب محمدی (ص) تا روز ظهور است.