فرهنگی

سالروز تبعید رهبر انقلاب به ایرانشهر. روایتی از ایستادگی و توکل در بحران

در هوای گرم تابستان ایرانشهر، عصر روز یکشنبه ۱۱ تیرماه ۱۳۵۷، آسمان ناگهان تاریک شد و ابرهای تیره باران سیل‌آسایی را به همراه آورد. مردم که در مسجد آل‌رسول برای جشن بعثت پیامبر(ص) و به امامت آیت‌الله خامنه‌ای گرد آمده بودند، ناگهان با غرش رعد و بارشی شدید روبرو شدند. سیل بی‌امان جاری شد و شهر را دربرگرفت.

آیت‌الله خامنه‌ای بلافاصله مردم را برای رویارویی با سیل فراخواندند. فرش‌های مسجد جمع شد، برق قطع شد و خانه‌های سست مردم یکی پس از دیگری در معرض تخریب قرار گرفت. در آن تاریکی و هراس، مردم به سوی سید تبعیدی خود التجا می‌بردند.

در اوج بحران، آیت‌الله خامنه‌ای تربت کربلایی را که همواره به همراه داشتند به یاد آوردند و با توکل بر خدا، مقداری از آن را در آب خروشان ریختند. دقایقی بعد، سیل آرام گرفت.

ایشان سپس گروهی را برای امداد به آسیب‌دیدگان سازماندهی کردند و خود به بررسی خانه‌شان رفتند. با کمال تعجب، خانه ایشان از گزند سیل در امان مانده بود.

وقتی این خبر در شهر پیچید، مردم آن را کرامتِ سید دانستند؛ اما خود آقا با تواضع فرمودند: «اینکه سیل به خانه ما نرسیده، به دلیل قرار داشتن خانه در بلندی است، نه کرامت ما!»

برگرفته از کتاب «شرح اسم»، صفحه ۵۹۷