محبت مادری؛ نزدیکترین و عمیقترین رابطه عاطفی در جهان
عمیقترین رابطه عالم؛ محبت مادری چگونه شکل میگیرد؟
رابطه مادر و فرزند نزدیکترین پیوند عاطفی جهان است. در این مقاله، «منافع مادری» و یافتههای علمی، با راز این پیوند الهی، زیستی و روانی آشنا شوید.
محبت مادری؛ نزدیکترین و عمیقترین رابطه عاطفی جهان
«منافع مادری» تأکید میشود که نزدیکترین رابطهای که انسان در طول عمر تجربه میکند، رابطه مادر و فرزند است؛ حتی نزدیکتر و عمیقتر از رابطه میان همسران.
این پیوند ریشه در ماهیت خلقت دارد:
فرزند بخشی از وجود مادر است؛
در وجود او شکل میگیرد، رشد میکند، و با تمام سلولها و احساسات مادر عجین میشود.
اما راز این پیوند تنها احساسی نیست؛ علم، روانشناسی و معنویت نیز آن را تأیید میکنند.
مادر و فرزند؛ رابطهای که از مرزهای زیستی فراتر میرود. مادر حالات فرزند را دقیقتر و عمیقتر از هرکس دیگری حس میکند. این، یک ادعا نیست؛ علم هم میگوید:
۱. پیوند زیستی
از لحظه تشکیل جنین، DNA فرزند در خون مادر یافت میشود.
سلولهای جنین سالها در بدن مادر باقی میمانند و ارتباطی ناگسستنی میسازند.
(پدیده Microchimerism در مجلات علمی مانند Nature ثبت شده.)
۲. پیوند هورمونی
هنگام بارداری و پس از زایمان، هورمونهای:
اکسیتوسین (هورمون عشق)
پرولاکتین
اندورفین
ترشح میشوند و باعث ایجاد عشق بیقید و شرط میگردند.
۳. پیوند روانی و عصبی
مغز مادر تغییر میکند!
اسکنهای fMRI نشان میدهد:
بخش همدلی
بخش مدیریت احساسات
بخش مراقبت و مسئولیت در مغز مادر تقویت میشود.
به همین دلیل است که مادر، ترسهای فرزند، غمهای او و شادیهای او را با تمام وجود حس میکند.
محبت مادر؛ امنترین پناهگاه جهان
مادر دست نوازشگری دارد که حتی امروز نیز فرزند میتواند «حسش کند». این بیان، جنبه معنوی دارد، اما جنبه علمی آن این است:
نوزاد مادر را از روی صدا، بوی بدن و ضربان قلب تشخیص میدهد.
ضربان قلب نوزاد با بغل کردن مادر تنظیم میشود.
کودک حتی در بزرگسالی با شنیدن صدای مادر آرامتر میشود.
مطالعات دانشگاه هاروارد نشان میدهد: «صدای مادر فعالیت بخش کنترل استرس را در مغز کودک فعال میکند.»
زبان معنوی میگوید:مادر نزدیکترین و آرامبخشترین رابطه عالم است.
عمق رابطه مادری در نگاه معنوی
رابطه مادر و فرزند «نزدیکترین رابطه» و حتی از رابطه همسران نزدیکتر دانسته شده است. دلیلش ساده است:
فرزند بخشی از وجود مادر است.
مادر وجود خود را در فرزند میبیند.
عشق مادر به فرزند، ریشهای خلقتی دارد، نه انتخابی.
از نگاه توحیدی، محبت مادر پرتوی از محبت خداوند است؛
پس طبیعی است که: مادر حال فرزند را زودتر از همه حس کند، از رنج او بیتاب شود، و عشقش «بیقید و شرط» باشد.
چرا هیچ رابطهای در جهان مثل رابطه مادر و فرزند نیست؟
چون این رابطه همزمان:
زیستی است (بدن مادر، بدن فرزند را ساخته)
روانی است (پیوند عصبی شدید شکل میگیرد)
عاطفی است (عشق مادر بیشرط است)
معنوی است (مادر مبدأ خلقت است) و هیچ رابطهای بسیاری از این لایهها را باهم ندارد.
محبت مادری؛ پایه تربیت سالم
بسیاری از ناهنجاریهای اخلاقی و رفتاری ناشی از «ندیدن سایه محبت مادر» است.
علم نیز این را کاملاً تأیید میکند:
کودکانی که از محبت کافی مادر برخوردارند:
اعتمادبهنفس بالاتر، روابط عاطفی سالمتر، اضطراب کمتر، و اخلاق پایدارتر دارند.
از طرفی، محرومیت عاطفی از مادر، ارتباط مستقیمی با:
مشکلات اضطرابی
مشکلات رفتاری
پرخاشگری
افسردگی در بزرگسالی دارد.
جمعبندی؛ مادر نزدیکترین عشق جهان است
محبت مادر نهفقط عاطفی یا احساسی است؛
این عشق، ریشه در خلقت انسان دارد.
نزدیکترین رابطه در این جهان، رابطه مادر و فرزند است.
رابطهای که از خون آغاز میشود، به روح میرسد و تا پایان عمر در قلب انسان باقی میماند.
