فرهنگی

چرا از عدم‌محبوبیت می‌ترسیم؟ نگاهی فلسفی به تأییدطلبی و قضاوت دیگران

اگر نمی‌توانیم چنان خویشتنداری و متانتی داشته باشیم، اگر تنها پس از شنیدن چند کلمه تند درباره شخصیت یا دستاوردهایمان به گریه می‌افتیم، دلیل آن ممکن است این باشد که:

 تأیید دیگران بخش مهمی از قابلیت ما برای اعتقاد به درستی و حقانیت خودمان را تشکیل می‌دهد. 

ما احساس می کنیم که حق داریم عدم محبوبیت را نه فقط به خاطر دلایل عملی، و به دلیل پیشرفت یا بقا، بلکه مهم‌تر از آن، به این دلیل جدی بگیریم که مورد تمسخر قرار گرفتن نشانه روشنی از خوب نبودن ماست.

🔻 البته سقراط می‌پذیرفت که گاهی اوقات در اشتباه هستیم و باید به دیدگاه‌های خود شک کنیم، ولی نکته مهمی را اضافه می‌کرد تا ارتباط درک ما از حقیقت با عدم محبوبیت را اصلاح کند: اشتباهات فکری و نادرستی شیوه زندگی ما را در هیچ موردی و به هیچ طریقی هرگز نمی‌توان صرفا با این واقعیت اثبات کرد که با مخالفت روبرو شده‌ایم.

🔸 آنچه باید نگران‌مان کند تعداد مخالفان ما نیست، بلکه خوب بودن دلایل آنها برای این کار است. 

پس به جای توجه به عدم محبوبیت به تبیین‌ها و دلایل عدم محبوبیت توجه کنیم. 

این که بشنویم تعداد زیادی از افراد جامعه ما را دچار اشتباه می‌دانند ممکن است هراسناک باشد، ولی پیش از ترک موضع خود، باید به روش آنها برای دستیابی به این نتایج توجه کنیم. 

درستی روش تفکر آنهاست که باید اهمیتی را که به عدم تأیید آنها می‌دهیم تعيين کند.

از کتاب: تسلی‌بخشی‌های فلسفه 

نویسنده: آلن دو باتن