فرهنگی

کمالگرایی با اضطراب و نشخوار فکری و اهمال کاری در ارتباط هستن، 

کمالگرایی خیلیم چیز بدی نیست و اتفاقا باعث پیشرفت هست، 

ولی اگر غیرقابل کنترل شود باعث صدمات زیادی است، 

آدمای کمالگرا خیلی اوقات دائم در حال آموزش دیدن هستن و باز هم حس ناکافی بودن دارن، 

مثلا طرف هزارتا کارگاه و وبینار روانشناسی شرکت میکنه ولی در عمل بخاطر این کمالگرایی همه اطرافیانش و خودش رو اذیت میکنه، مثلا مراجع میگه «باید بچم فلان مدرسه عالی قبول بشه وگرنه خیلی افتضاحه»،«باید تو همه چیز برنده بشم وگرنه عصبی میشم» و…،

 خیلی زیاد مراجعین کمالگرا داشتم و دار، 

اگر آدم کمالگرایی هستی در درجه اول باید خودت رو بشناسی و بعد تمرین هایی داشته باشی برای مدیریت کمالگرایی (مثل اصلاح خطاهای شناختی و خودشفقت ورزی)

رهبر انقلاب: هيچ دعايی بی‌استجابت نيست. استجابت بمعنای اين نيست كه خواسته انسان حتما برآورده شود. استجابت، توجه و التفات خداست؛ ولو آن خواسته‌ای كه داريم تحقق هم پيدا نكند؛ اما همين «يا الله» شما بی‌گمان لبيكی به دنبال خواهد داشت. ۱۳۷۹/۴/۱۹

از علامه طباطبایی سوال شد:

 مقرب ترین عمل از ماه صیام که سالک را به مقصد نایل می سازد و انقطاع از عالم طبع حاصل می شود، چیست؟

حضرت علامه:

ماه مبارک رمضان ماشاالله پر از اعمال است؛اما آنچه لازم است، آن است که سالک مراقبه را در هیچ یک از اعمال به اقتضای آن عمل فراموش ننماید.

با روزه، جوع و عطش روز قیامت را به یاد آورد وتوجه داشته باشد که تمام اعضا وجوارحش روزه دار باشند؛ چنانکه روایت بر آن دلالت دارد.

با قرآن خواندن نیز کلام الهی را در نظر داشته باشد وتوجه کند به اینکه حضرت حق _سبحانه_است که با او سخن می گوید و در واقع، سخن را از وی _تبارک وتعالی_شنوا باشد.

دعاهای توحیدی را برای خواندن انتخاب کند، همچون دعای سحر، و در امور دیگر مراقبه را به اقتضای خودش داشته باشد.

(ثمرات حیات:ص۲۰۷)

 یک گاو دریایی که در داخل آب دریا زندگی می‌کرد، شبی گوهر درخشانی از دریا بیرون آوردو کنار علف‌زاری گذارد و در شعاع نور آن گوهر، مشغول چریدن در صحرا گردید.

 تاجری از آنجا می‌گذشت و آن گوهر تابان را دید. او از غفلت و دوری گاو، استفاده کرد و با گل روی آن گوهر را پوشانید و در نتیجه هوای اطراف آن گوهر، تاریک گردید. سپس تاجر بالای درختی رفت خود را پشت برگ‌های آن، پنهان ساخت.

گاو خود را در تاریکی یافت، و هراسان به سوی دشمن آمد.

 او را نیافت به طرف گوهر رفت ولی گوهر را ندید بلکه گل دید و از آن دور شد.

 شیطان که به آدم برتری جست و با او دشمنی نمود، همچون آن گاو بود که گوهر را ندید و تنها گل را دید.

 خطاب« اَهبِطُوا، به زمین فرود آیید» گوهر جان آدم را در گل تن انداخت، و آن دُر بهشتی را خاک نشین کرد.

 تاجر گوهرشناس، آن گوهر را می‌شناسد نه گاو و شیطان:

 اهبطوا افکنده جان را در بدن

 تا به گِل پنهان بود َدُرّ عَدن

 تاجرش داند و لیکن گاو، نَی

 اهل دل دانند و هر گِل کاو ،نَی

 هان ای برادر! موجودیت و برتری تو به خاطر آن گوهر است، نه گل. در تکامل آن گوهر بکوش، غافل مباش که گل تو را از گوهر باز ندارد، مبادا گل را بگیری و گوهر از دستت برود. حجاب گل و غبار تن را پاره ورهاکن، و از نور آن گوهر، بهره ور باش! 

 زمانی که موجودات دیگر تحت تکفل جبری عوامل این عالم‌‏اند، این انسان است که به دلیل رشد عقلی آزادی و اختیار دارد و می‌تواند از دو راه یکی را انتخاب کند: «انّا هَدَیناهُ السَّبیلَ امّا شاکراً وَ امّا کفوراً» (انسان/ ۳).

 راه راست و راه کج هر دو در جلو انسان قرار گرفته است. اگر انسان راه راست و صراط مستقیم حق را بپیماید آن وقت است که یک نوع رحمت و عنایت خاصی از ناحیه خدا شامل حالش می‌گردد و گویی عالم به گونه‌ای ساخته شده که هرکس راه خدا را برود پروردگار او را مدد می‌کند، رهنمایی و هدایتش می‌کند «وَ الَّذینَ جاهَدوا فینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا» (عنکبوت/ ۶۹)، دلش را نور بخشیده و قلبش را نیرو می‌دهد، اسباب و وسائل را برای راهش مهیا می‌سازد، رزق «مِنْ حَیثُ لایحْتَسِبُ‏» به او می‌رساند، و بالاخره به مرحله‌‏ای می‌رسد که احساس می‌کند به مرحله داد و ستد با خدای خویش رسیده است، چون می‌بیند هرچه که او در کردار خالصانه‌‏تر رفتار می‌کند عنایات الهی بیشتر شامل حالش می‌گردد. در این وقت است که بنده به مرحله رضا و تسلیم رسیده است. 

📚 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۲، ص۲۷