فرهنگی

سومین پیام تلویزیونی خطاب به ملت ایران در پی تهاجم رژیم صهیونی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سلام و درود فراوان به ملّت عزیز و بزرگ ایران. اوّلاً یاد شهیدان گران‌قدر حوادث اخیر را گرامی میدارم؛ سرداران شهید، دانشمندان شهید که حقّاً و انصافاً ارزشمند بودند برای جمهوری اسلامی و خدمت کردند و امروز در پیشگاه پروردگار، پاداش خدمات برجسته‌ی خودشان را دریافت می‌کنند ان‌شاءالله.

لازم میدانم به ملّت بزرگ ایران تبریک عرض بکنم. چند تبریک به ملّت عرض میکنم:

یکی تبریک پیروزی بر رژیم جعلی صهیونیست

رژیم صهیونی با آن همه هیاهو، با آن همه ادّعا، در زیر ضربات جمهوری اسلامی تقریباً از پا درآمد و له شد. فکر اینکه چنین ضرباتی از سوی جمهوری اسلامی ممکن است بر رژیم وارد بشود، در ذهن آنها و مخیّله‌ی آنها خطور نمیکرد و اتّفاق افتاد. خدا را سپاس میگزاریم که به نیروهای مسلّح ما کمک کرد، توانستند از دفاع چندلایه‌ی پیشرفته‌ی آنها عبور کنند و بسیاری از مناطق شهری و نظامی آنها را زیر فشار موشکهای خودشان و با تهاجم قویّ سلاح پیشرفته‌ی خودشان با خاک یکسان کنند.

این یکی از بزرگ‌ترین نعمتهای الهی است؛ این نشان‌دهنده‌ی آن است که رژیم صهیونیستی بداند که تعرّض به جمهوری اسلامی ایران برایش هزینه‌زاست، هزینه برای او ایجاد میکند، هزینه‌ی سنگین برای او به وجود می‌آورد و ایجاد میکند.

و بحمدالله این اتّفاق افتاد؛ افتخارش متعلّق به نیروهای مسلّح و مردم عزیزمان است که این نیروهای مسلّح را از درون خود ایجاد کردند، تربیت کردند، پشتیبانی کردند و دست [قویّ] آنها را برای انجام یک چنین کار بزرگی فراهم کردند، قوی کردند.

تبریک دوّم مربوط به پیروزی ایران عزیزمان بر رژیم آمریکا است

رژیم آمریکا وارد جنگ مستقیم شد، چون احساس کرد که اگر وارد نشود، رژیم صهیونیستی بکلّی نابود خواهد شد. وارد جنگ شد برای اینکه او را نجات بدهد، لکن هیچ دستاوردی از این جنگ نداشت. به مراکز هسته‌ای ما حمله کردند ــ که البتّه این به طور مستقل درخورِ پیگیریِ جزائی در دادگاه‌های بین‌المللی است ــ امّا نتوانستند کار مهمّی انجام بدهند. رئیس‌جمهور آمریکا در شرح آنچه واقع شده بود بزرگ‌نمایی غیر متعارفی کرد.

معلوم شد که به این بزرگ‌نمایی احتیاج دارد؛ هر کسی می‌شنید آن حرفها را، میفهمید که در زیر ظاهر این حرفها یک حقیقت دیگری وجود دارد. کاری نتوانستند انجام بدهند، به مقصودی که داشتند نتوانستند برسند و بزرگ‌نمایی میکنند تا حقیقت را بپوشانند و مکتوم نگه دارند.

اینجا هم جمهوری اسلامی پیروز شد و متقابلاً جمهوری اسلامی سیلی سختی به گونه‌ی آمریکا نواخت؛ به یکی از پایگاه‌های مهمّ آمریکا در منطقه، پایگاه العُدید، حمله کرد و خساراتی وارد کرد. همان کسانی که در آن قضیّه بزرگ‌نمایی کرده بودند، در این قضیّه سعی کردند کوچک‌نمایی کنند، بگویند هیچ اتّفاقی نیفتاده، در حالی که اتّفاق بزرگی افتاده بود.

اینکه جمهوری اسلامی دسترسی داشته باشد به مراکز مهمّ آمریکا در منطقه و هر وقت مقتضی دانست علیه آنها اقدام بکند، این حادثه‌ی کوچکی نیست، حادثه‌ی بزرگی است، در آینده هم این حادثه قابل تکرار است؛ در صورتی که تعرّضی صورت بگیرد، هزینه‌ی دشمن و هزینه‌ی متعرّض قطعاً هزینه‌ی بالایی خواهد بود.

تبریک سوّم تبریک اتّحاد و اتّفاق فوق‌العاده‌ی ملّت ایران است

بحمدالله یک ملّت در حدود نود میلیون جمعیّت، یکپارچه، یک‌صدا، شانه‌به‌شانه، در کنار هم، بدون هیچ گونه تفاوتی در خواسته‌ها و در مقاصدی که ابراز میکنند، ایستادند، شعار دادند، حرف زدند، از رفتار نیروهای مسلّح حمایت کردند، بعد از این هم همین خواهد بود.

ملّت ایران بزرگواری خودش را، شخصیّت برجسته و ممتاز خودش را نشان داد در این قضیّه و نشان داد که در هنگام لازم، یک صدا از این ملّت شنیده خواهد شد، و بحمدالله این اتّفاق افتاد.

نکته‌ای که من میخواهم به عنوان یک نقطه‌ی اساسیِ عرایضم عرض بکنم

این است که رئیس‌جمهور آمریکا در یکی از بیاناتش و اظهاراتش گفت ایران باید تسلیم بشود. «تسلیم بشود». بحث غنی‌سازی دیگر نیست، بحث صنعت هسته‌ای نیست، بحث تسلیم ایران است.

البتّه این حرف برای دهان رئیس‌جمهور آمریکا خیلی بزرگ است. ایرانِ باعظمت، ایرانِ با این تاریخ، ایرانِ با این فرهنگ، ایرانِ با این عزم پولادین ملّی، اسم «تسلیم» برای یک چنین کشوری مایه‌ی استهزاء کسانی است که ملّت ایران را می‌شناسند.

لکن این اظهار او یک حقیقتی را لو داد؛ آمریکایی‌ها از اوّلِ انقلاب با ایران اسلامی مشغول معارضه هستند، پنجه می‌افکنند، هر دفعه‌ای هم یک بهانه‌ای دارند: یک بار حقوق بشر است، یک بار دفاع از دموکراسی است، یک بار حقوق زن است، یک بار غنی‌سازی است، یک بار اصل مسئله‌ی هسته‌ای است، یک بار مسئله‌ی ساخت موشک است؛ بهانه‌های گوناگونی می‌آورند، امّا باطن قضیّه یک چیز بیشتر نیست و آن «تسلیم ایران» است.

قبلی‌ها نمیگفتند این را، چون این قابل قبول نیست؛ در هیچ منطق بشری قابل قبول نیست که به یک ملّتی بگویند بیایید تسلیم بشوید، لذا آن را زیر عناوین دیگری پنهان میکردند. این شخص لو داد آن حقیقت را، نشان داد و فهماند که آمریکایی‌ها فقط به تسلیم ایران راضی میشوند و نه به کمتر از آن. و این یک نقطه‌ی مهمّی است! ملّت ایران بدانند [علّت] معارضه‌ی با آمریکا این است و این اهانت بزرگ به ملّت ایران را آمریکایی‌ها دارند و چنین اتّفاقی هم هرگز نخواهد افتاد؛ هرگز نخواهد افتاد.

ملّت ایران ملّت بزرگی است، ایران کشور قوی و پهناوری است، ایران دارای تمدّن کهنی است؛ ثروت فرهنگی و تمدّنی ما صدها برابر بیشتر از آمریکا و امثال آمریکا است. اینکه کسی توقّع کند که ایران تسلیم کشور دیگری بشود.

این یکی از آن مهمل‌گویی‌های غلطی است که یقیناً مایه‌ی استهزاء افراد خردمند و افراد دانا واقع خواهد شد. ملّت ایران عزیز است و عزیز خواهد بود، پیروز است و پیروز خواهد بود به توفیق الهی.

و امیدواریم خدای متعال این ملّت را در زیر سایه‌ی الطاف خودش همیشه با عزّت و شرف محفوظ بدارد، درجات امام بزرگوار را عالی کند و حضرت بقیّةالله (ارواحنا فداه) را از این ملّت، راضی و خشنود کند و کمک آن بزرگوار، پشتیبان این ملّت باشد.

روح مقاومت و ایمان به نصرت الهی: کلید پیروزی در راه خدا

آنچه روح مقاومت را در دل افراد جامعه می‌‏دمد ایمان به نصرت الهی است. 

“یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ"؛ 

 ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اگر [آیین] خدا را یاری کنید، شما را یاری می‏کند و گام‏هایتان را استوار می‏دار. (محمد: ۷)

 و پس از فرمان به دفاع فرمود: 

“وَ لَيَنصُرَنَّ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ ٱللَّهَ لَقَوِىٌّ عَزِيزٌ“.(حج: ۴۰)

 و قطعاً خدا به کسانی که [دین] او را یاری می‌دهند یاری می‌رساند؛ مسلماً خدا نیرومند و توانای شکست ناپذیر است.

 این‌ها نتوانستند بفهمند که در عالم بشر، غیر از محاسبات و مناسبات سیاسی یک محاسبات و مناسبات دیگری هم وجود دارد که قادر به فهم آن نیستند که آن سنت‌های الهی است.

این که خدا با تاکید می‌فرماید ولینصرن الله من ینصره ان الله لقوی عزیز، بی‌شک و بدون تردید خدای متعال آن کسانی را که دین او را و اهداف او را یاری کنند یاری خواهد کرد، این سخن راستی است، این وعده صادقیست به این اعتماد کنید.

در مسیر حرکت‌های انقلابی و مقاومت‌آمیز، یکی از مهم‌ترین عوامل پیروزی و استحکام روحی، ایمان است. ایمانی که فرد را به شناخت عمیق از نصرت و یاری خداوند متعال می‌رساند و روحیه مقاومت در دل‌ها ایجاد می‌کند. آیات قرآن کریم و روایات اسلامی، این روحیه را با جملاتی مانند:  

“إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ” تأکید می‌کنند؛  

یعنی اگر شما دین و راه حق را یاری کنید، خداوند هم شما را یاری می‌کند و ثبات و استواری را نصیب شما می‌سازد.

این اصل، نه تنها بر پایه وعده‌های آسمانی استوار است، بلکه نشان می‌دهد که قوای الهی بر قدرت‌های بشری غالب است و همیشه در کنار کسانی است که در راه حق می‌کوشند. خداوند در قرآن می‌فرماید:  

وَ لَيَنصُرَنَّ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُ، یعنی خدا به کسانی که دینش را یاری می‌کنند، به نصرت یاری می‌رساند و پیروزی را نصیب آنان می‌کند؛  

و این وعده، تنها شعار نیست، بلکه بر اساس سنت‌های حاکم بر جهان است و اثبات شده است.

رهبر معظم انقلاب در بیانات خود اظهار می‌دارند:  

در عالم بشر، محاسبات دیگری هم وجود دارد که قادر به فهم آن نیستند؛ تصمیمات و سنت‌هایی که برخاسته از وعده‌های الهی است.

این اطمینان، احساس قدرت و اعتماد به وعده‌های حق را در فرد تقویت می‌کند و انگیزه لازم برای مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و سلطه‌گران ایجاد می‌نماید.

در پایان، باید گفت که روح مقاومت، در ایمان عمیق، توکل بر خدا، و باور به یاری او نهفته است. این اعتقاد، انسان را نه تنها در میدان نبرد بلکه در میدان زندگی، مقاوم و استوار می‌سازد و بر باورهای دینی و ایمانی استوار، راه پیروزی و عزت را هموار می‌کند.

هر روز یک آیه: عدالت، رحمت و امید در سیر زندگی

«ولا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۖ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا ۖ فَلا یُسْرِف فِی الْقَتْلِ ۚ إِنَّهُ كَانَ مَنصُورًا» (سوره مبارکه اسراء، آیه ۳۳)؛   

این آیه، پیام بزرگی درباره احترام به جان انسان‌ها، عدالت و حقانیت می‌دهد. خداوند مشخص می‌کند که جان انسان، یک سرمایه ارزشمند است که باید از آن محافظت کرد، و تنها در موارد حق و عدالت، امکان کشتن وجود دارد. همچنین، اگر کسی بی‌گناهی مظلومانه کشته شود، خداوند به ولی او، حق و قدرت می‌دهد تا در برابر ظالمان، عدالت اجرا کند. 

این آیه،  ضمن اینکه دستورالعملی است برای جلوگیری از ظلم، در عین حال، وعده‌ای است برای کسانی که در مسیر عدالت قدم برمی‌دارند. اگر مظلومی به ناحق کشته شود، در حقیقت، خداوند، به ولی آن مظلوم، سلطه و قدرت داده است تا حقش را بگیرد، و این امکان را فراهم می‌آورد که جامعه از شر ظلم و ستم پاک‌سازی شود.

 روایت ارزشمند از امام صادق(ع): امید به ظهور منجی عدالت‌خواه

پرسشی از امام صادق(ع) درباره این آیه صورت می‌گیرد و پاسخ بسیار مهم و انگیزشی دریافت می‌شود:  

«منظور از این آیه، کیست؟»  

امام(ع)فرمودند: منظور همان قائم آل محمد (عج الله تعالی فرجه الشریف) است، که در زمان ظهور، قیام می‌کند و خون امام حسین(ع) و همه مظلومان را از ظالمان طلب می‌کند و حق را محقق می‌سازد.

پاسخ امام، چراغ راه ما است که نشان می‌دهد در دل ظلمت‌ها، همواره امیدی به عدالت هست، و وعده ظهور منجی، چراغی است که آینده را پر از نور و عدالت خواهد کرد. حتی اگر در این راه، همه ظلم‌پیشه‌گان را مجازات کند، این کار اسراف نیست، بلکه اجرای عدالت است.

پیام عملی و انگیزشی آیه برای ما

در هر زمان، ما باید بدانیم که در مسیر عدالت و انسان‌دوستی قرار داریم. درست است که راه سخت است، اما هیچ ظلمی نباید بی‌پاسخ بماند. و مهم است بدانیم که انتظار و ایمان به ظهور نجات‌دهنده، روحیه‌ای است برای ادامه راه، در برابر ظلم و فساد.

در دنیای زندگی‌مان، نباید فقط نظاره‌گر باشیم، بلکه باید به عنوان فردی مسئول، در راه اصلاح و برقراری عدالت، قدم برداریم؛ چون این مسیر، مسیر حق و پیروزی است، و خداوند پیروان حق را همیشه یاری می‌کند.

در پایان باید گفت

آیه و روایتی که امروز با هم مرور کردیم، به ما یادآوری می‌کند که تواناترین فرد، کسی است که در مقابل ظلم و نادرستی، ایستادگی کند و از جان و مال و حقوق مظلومین دفاع کند. امید که هر کدام از ما، با تلاش و ایمان، در راه عدالت و محبت، گام‌هایی مؤثر برداریم و روزی، در حضور منجی منتظر، شاهد برپایی جهانی پر از عدل و رحمت باشیم.

راهکارهای علمی برای تقویت روابط صحیح در کودکان و نوجوانان

گام ۱: تنظیم زمان حضور در جمع دوستان

در علم روانشناسی، ارتباط مداوم و تماس‌های اجتماعی کمک می‌کند تا فرد احساس تعلق و امنیت کند، اما مهم است که این روابط با کنترل و نظارت باشد. نباید بی‌وقفه وقت کودک با دوستان را ممنوع کرد، بلکه باید بر زمان‌های خاص و قوانین مشخص پافشاری کرد. این کار موجب می‌شود کودک در محیطی سالم و منظم رشد کند و در عین حال از فضای آزادی بهره‌مند شود.

گام ۲: ایجاد محیط خانوادگی امن و مثبت 

مطالعات نشان می‌دهد که احساس امنیت و شادی در خانواده، تمایل کودک را برای گذراندن وقت در کنار خانواده افزایش می‌دهد. بنابراین، باید محیطی پر از احترام، محبت و امنیت روانی فراهم کرد. فعالیت‌های مشترک خانواده، گفتگوهای آزاد و تعهد به قوانین مثبت، به ایجاد این فضا کمک می‌کنند.

گام ۳: آگاه‌سازی درباره ویژگی‌های دوستان خوب  

بر اساس نظریه‌های تربیتی و روانشناسی رشد، کودک باید آموزش ببیند که ویژگی‌های دوستان خوب چیستند، از جمله صداقت، مهربانی، وفاداری، و پذیرش دیگران. در این راستا، والدین باید به کودک کمک کنند تا نسبت به دوستانش حساس باشد و بتواند تشخیص دهد کدام افراد برای او بهترین دوستان هستند.

گام ۴: آموزش اثرات مثبت و منفی دوستان

در این مرحله، والدین می‌توانند با تجربیات شخصی و توضیح اثرات مثبت یا منفی دوستان بر رشد عاطفی و اجتماعی، دیدگاهی واقع‌بینانه در کودک ایجاد کنند. برای مثال، می‌توانند اثرات دوستان حمایت کننده و دوستان مخرب را به زبان ساده شرح دهند، تا کودک با کمترین مقاومت، تصمیم‌های بهتر بگیرد.

گام ۵: تمرین تفکیک احساسات و انتخاب‌های منطقی 

کودک را ترغیب کنید که در مواجهه با دوستان، احساسات خود را شناسایی کند و با درک احساس واقعی‌اش، تصمیمات منطقی‌تر بگیرد. این کار با تمرین‌ها، سوال‌پرسیدن و بازتاب احساسات صورت می‌گیرد، مثلا: “در این موقعیت، چه احساسی داشتی؟ آیا این احساس کمک می‌کند تصمیم‌گیری کنی؟”

گام ۶: کمک به کودک در حل مشکلات دوستانه

در صورت بروز اختلاف یا مشکلات، به کودک آموزش دهید که چگونه با احساسات و مشکلات خود و دوستانش مقابله کند. راهکارهای حل مسئله، گفت‌وگوهای سازنده و جست‌وجوی راه‌حل‌های مشترک، مهارت‌هایی هستند که از طریق تمرین و نقش‌آفرینی قابل یادگیری هستند.

با رعایت این ۶ گام علمی، والدین می‌توانند رابطه سالم و مؤثر با فرزندانشان برقرار کرده و نقش مهمی در تربیت اجتماعی، عاطفی و تصمیم‌گیری آنان ایفا کنند. این روش‌ها بر پایه اصول روانشناسی رشد، مهارت‌های اجتماعی و ارتباط موثر است و به کودکان کمک می‌کند تا بتوانند در محیط‌های مختلف، انتخاب‌های صحیح و آگاهانه داشته باشند.

نقش والدین در انتقال احساسات و رفتارها: چرایی، فرآیندها و پیامدهای فردی و اجتماعی

 1. انتقال احساسات و باورهای ناخودآگاه

تحقیقات روانشناسی نشان می‌دهد که والدین به صورت ناآگاه و ناخودآگاه، احساسات، باورها و واکنش‌های خود را به فرزندان منتقل می‌کنند. این انتقال در قالب یادگیری نامحسوس و نوعی کدگذاری عصبی اتفاق می‌افتد، که در طول زمان شکل می‌گیرد و نقش مهمی در توسعه شخصیت فردی بازی می‌کند.

این انتقال ممکن است شامل ترس، نگرانی، حیا، نگرش‌های فرهنگی و باورهای مربوط به سلامتی و مرگ باشد. پایه‌های عصبی این انتقال، در نتیجه تعاملات روزمره و واکنش‌های والدین، در مغز کودک شکل می‌گیرد و به عنوان یک سیستم یادگیری ناخودآگاه عمل می‌کند.

 2. فردیت و شخصیت عمومی در مقابل الگوهای فرهنگی

 رشد شخصیت در نظریه‌های روانشناسی، مانند نظریه های روان‌کاوی و شناختی، بر اساس تعامل بین فرد و محیط شکل می‌گیرد. فردیت ناشی از تجربه‌های منحصر به فرد، تلاش‌های فردی، و انتخاب‌های آگاهانه است، اما در عین حال، الگوهای رفتاری و باورهای فرهنگی و خانوادگی، بخشی از شکل‌گیری هویت است.

این الگوهای تکراری، به‌ویژه در خانواده، نقش مهمی در تثبیت هویت دارند و ممکن است در صورت عدم آگاهی، مانعی برای رشد فردی و خلاقیت فرد شوند.

3. تأثیر منفی تکرار الگوهای نسلی و نقش گذشته

الگوهای رفتاری و باورهای تکراری در خانواده‌ها، در روانشناسی «حلقه‌های تکرار» (Repeat Cycles) مورد بررسی قرار می‌گیرند. این حلقه‌های تکراری، معمولا در نتیجه ترس‌ها و باورهای نادرست، و صرفاً با تکرار تجربیات قدیمی شکل می‌گیرند و مانع رشد شخصیتی سالم می‌شوند.

 نمونه‌هایی مانند ترس‌های بی‌پایه، باورهای منفی درباره مرگ یا دارایی، نمونه‌هایی از این حلقه‌های مکرر هستند. اصلاح این حلقه‌ها نیازمند آگاهی و تلاش شناختی است.

4. تقلید به جای خلق نوآورانه

 روانشناسان معتقدند که انسان‌ها بایستی در مسیر خلاقیت و ابداع قرار بگیرند، اما در جوامع مدرن، تقلید بیش‌تر ترویج می‌شود چون آسان‌تر است، باعث احساس تأیید و امنیت روانی می‌شود و از اضطراب و خطرهای ناشی از نوآوری می‌کاهد.

 اهمیت خلاقیت و نوآوری در رشد شخصی و اجتماعی، در مطالعات توسعه فردی و جامعیت فرهنگی، به عنوان کلیدهای توسعه پایدار و فردی به ‌اثبات رسیده است.

5. نقش والدین در آگاهی‌ بخشی و تغییر رفتار

 تحقیقات نشان می‌دهد که والدین بایستی با درک و آگاهی نسبت به تاثیرات ناخودآگاه خود، الگوهای مثبت و سالم را به فرزندان منتقل کنند.

این امر از طریق تمرین مهارت‌های ارتباطی، خودشناسی و تمرین‌های روانشناختی امکان‌پذیر است. این فرآیند، به اصلاح حلقه‌های تکرار، تقویت هویت فردی و شکستن چرخه‌های منفی کمک می‌کند.

 جمع‌بندی

این متن علمی، بر اساس یافته‌های روانشناسی و علوم تربیتی، نشان می‌دهد که والدین نقش مهمی در شکل‌گیری احساسات، باورها و رفتارهای کودک دارند. انتقال این عناصر به صورت ناخودآگاه از طریق تعاملات روزمره، می‌تواند بر روند رشد فردی تأثیرگذار باشد و فرصت‌های نوآوری و خلاقیت را محدود یا تقویت کند. آگاهی، تمرین مهارت‌های خودشناسی، و اصلاح حلقه‌های تکراری، کلیدهای توسعه شخصیت سالم و مستقل در فرد هستند و بر اهمیت نقش والدین در فرآیند رشد تأکید می‌کنند.