فرهنگی

 اگر انسان بخواهد به جاده کمال برسد ،باید ذات خود را احساس کند.اگر احساس کند که مانند کودکی تکه داده به مادرش است و در پیری مسول دیگران است میان ارزوها خود وگل های ایمان سرگردان باشد مانند  شاعر است میان ابرهای شامگاهی ونور سپیده حیرا است هرگز به کمال واقعی نمی رسد