فرهنگی

کسی که یک بار مزه ٔ چیزی را چشیده و همیشه در آرزوی آن باشد «چَشته خُور بدتر از میراث خورَه» به عبارتی کسی را گویند که چون از شخصی محبت یا منفعتی بدو رسد یا در خانه ٔ کسی غذای مطبوعی خورد، پیوسته انتظار تجدید و تکرار آنرا داشته باشد.

ضرب المثل «چَشته خُور بدتر از میراث خورَه» به این نکته اشاره دارد که گاهی یک تجربه کوچکِ لذتبخش، میتواند آرزوها و انتظارات بی‌پایانی ایجاد کند که از وابستگیِ ناشی از میراث‌بری هم مخرب‌تر است.

این مثل هشداری است دربارهٔ خطراتِ “طمعِ ناشی از لذت‌های زودگذر” که انسان را در دام حسرتِ دائمی می‌اندازد. فردی که تنها یک بار طعم محبت یا نعمتی را میچشد، ممکن است بهجای قدردانی، اسیرِ انتظارِ تکرار آن شود و این وابستگی، آرامش و رضایت او را نابود کند.

در واقع، این ضرب‌المثل تأکید میکند کهگاهی نداشتن، بهتر از داشتنِ گذرا و حسرتِ همیشگی است