فرهنگی

پس از شهادت امام حسین(ع)

سیدالساجدین ، در سکوت بود و سکوت،

چشم به صندوق حاوی سر پدر داشت.

به یکباره نور، از صندوق زبانه کشید و پرتو افشانی کرد

شب بود و شهر بی طپش، در شب تاریک خُفته بود.

مردان سپاه، سرها را در صندوق نهاده بودند و چند تن به نگهبانی.

بازماندگان کاروان، خسته و رنجور و داغدیده.

و سیدالساجدین، در سکوت بود و سکوت،

چشم به صندوق حاوی سر پدر داشت.

به یکباره نور، از صندوق زبانه کشید و پرتو افشانی کرد،

 به قلب آسمان رفت و آسمان را نور باران کرد،

و او، در اندیشۀ کارستان پدر،

فقط نگاه به آینده داشت

آینده ای بسیار دور، که پدر دوباره باز گردد.

ناگهان دستی پدیدار شد از دیوار شهر،

 و با خط خون نوشت،

آیا اُمتی که حسین را کُشتند، امید به شفاعت جدّ او در روز حساب دارند؟

و دست، ناگهان مخفی شد.

و سیدالساجدین، آیه ای از کتاب الله را بخاطر آورد.

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا

ای کسانی که ایمان آورده‏ اید،

مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ

هر کس از شما از دین خود برگردد،

 فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ. (۱)

به زودی خدا گروهی دیگر را می‏آورد که آنان را دوست می‏دارد و آنان نیز او را دوست دارند.

   ۱ – سوره مائده . آیه ۵۴

نوشته: مجتبی فرآورده