فرهنگی

هشدار درباره عرفان‌های نوظهور: از الوهیت درونی تا تسلیم محض در برابر مرادها

با نیم نگاهی به مهم‌ترین دستورالعمل‌های عرفان‌های نوظهور در می‌یابیم که رهبران فرقه‌ها به جای ایمان به خدا، انسان را به ایمان به خود و کشف الوهیت درون خود توصیه می‌کنند.

آنان به جای اعتقاد به معاد، اعتقاد به آموزه باطل و غیر عقلانی تناسخ را توصیه می‌کنند؛ و یا به جای انجام نماز و عبادات مشروع الهی، به انجام مراقبه‌های بی‌روح مثل مدیتیشن و گاه دشوار، همانند ریاضت‌های جسمی سنگین فرا می‌خوانند.

🔹رهبران معنویت‌های نوظهور، انسان را به جای عشق متعالی و برتر، به عشق زمینی و فروتر و یا حداکثر عشق انسانی (نه الهی) دعوت می‌کنند.

🔹 پیروان فرقه‌ها به جای دعوت به تفکر و تعقل، به توقف اندیشه و استدلال فراخوانده می‌شوند؛ چون رشد و ماندگاری فرقه‌ها در گرو تسلیم محض و بی‌قید و شرط پیروان آن است.

🔹همچنین رهبران فرقه‌های معنوی نوظهور برای جذابیت مکتب خود، ترکیبی از آموزه‌های ادیان و مذاهب مختلف را به خورد مخاطب داده و «ایمان دینی» را که متعلق آن، خداوند و رسولان او هستند، به راحتی در حد ایمان شاگرد و مرید به استاد و مراد، تنزّل داده‌ می‌شود.

به همین خاطر در فرقه‌های نوظهور، شاگرد و پیرو هیچ اراده و اختیاری از خود ندارد، چون یکی از شروط مهم وارد شدن و ماندگاری در فرقه، تسلیم بی‌چون و چرا در برابر استاد و ادعاهای فرقه است.