فرهنگی

نیکی‌هایی که نامت را زنده می‌کنند 

امیرالمومنین على عليه السلام:"لَمْ يَمُتْ مَنْ تَرَكَ اَفْعالاً يُقْتَدى بِهِ مِنَ الْخَيْرِ"؛ كسى كه كارهاى شايسته اى از خود به يادگار گذارد كه ديگران از او پيروى كنند، هرگز نمرده است؛ (كنزالفوائد جلد ۱ صفحه ۳۴۹).

این کلام گهربار از امیرالمومنین علی(ع) بر مفهوم جاودانگیِ انسان از طریق آثار نیک تأکید دارد. حضرت با بیانی استعاری، مرگ واقعی را نه پایان حیات جسمانی، بلکه فراموشیِ اعمال صالحی میدانند که الهامبخش دیگران باشند.

این حدیث، همسو با آموزههای قرآنی است که «نیکوکاری» را میراثی ماندگار معرفی میکند: «مَا عِندَکُمْ یَنفَدُ ۖ وَمَا عِندَ اللَّهِ بَاقٍ» (نحل:۹۶). عمل خیرِ الگوساز، همچون صدقه جاریه، حتی پس از مرگ انسان، بر صفحات تاریخ ثبت میشود و نام او را زنده نگه میدارد.