فرهنگی

حال این پرسش مطرح می شود که از کجا بدانیم به خود شفقت لازم را داشته ایم یا خیر؟

در اینجا به برخی نشانه های مهم اشاره می کنیم:

 ۱-زودرنجی و تشویش بی دلیل

اگر در بیشتر موقعیت ها دچار بیقراری و تنش می شوید،راحت می رنجید و از رفتار دیگران دلخوری پیدا می کنید می تواند به خاطر کمبود مراقبت و مهرورزی از خودتان باشد.

 ۲ـ اگر مدتی است بی حوصله، خسته یا کم انگیزه شده اید، یا انرژی کافی برای فعالیت های روزمره را ندارید، شاید نیاز بیشتری به مراقبت از خود دارید.

 ۳ـ گاهی نشانه ی کمبود شفقت به خود، عصبانیت های مداوم با بهانه های جزئی، بداخلاقی با عزیزان، و کم شدن صبر و تحمل است. به ویژه وقتی قبلا این فوران های خشم را نداشته اید و آرام تر و صبورتر بوده اید.

 ۴ـ کم شدن لذت از زندگی، کاهش شور و اشتیاق، کم اهمیت شدن نسبت به زیبایی ها، ناشادی و ناراضی بودن از همه چیز

 ۵-تمایل به رفتارها و عادت های مخرب و ناسالم مثل پرخوری، ریزه خواری، خودآزاری، بی اهمیت شدن نسبت به سلامتی جسم و روان

 ۶-افکار و رفتارهای وسواسی: اگر دچار کارها و فکرهای اذیت کننده، تکراری شده اید که نمی توانید از آن ها خلاص شوید برای رهایی نیاز به شفقت به خود دارید.

 ۷-نیاز افراطی به دریافت مهربانی و وابستگی عاطفی به دیگران از مهم ترین علایم به شمار می رود، گاهی گدایی محبت در رابطه درواقع به خاطر نداشتن مهارت محبت کردن به خودتان است،در برخی اوقات مهرورزی به خود را فراموش کرده اید و به جای آن توقع دارید دیگران این نقش را برایتان ایفا کنند!

 ۸- کم شدن قدرت تفکر، حافظه و توانایی های فکری و در عوض بیشتر شدن نشخوار های ذهنی و سرزنش های درونی

 ۹- حسادت بیش از حد به داشته ها و‌توانمندی های دیگران، مقایسه کردن و بی ارزش دانستن توانایی های خود

 ۱۰-ترس های بسیار، ناامنی و اضطراب ها، از دست دادن جسارت و‌شجاعت هم می توانند ناشی از کسری سرمایه ی بانک شفقت تان باشند.