فرهنگی

نسیم‌های الهی؛ فرصتی برای شهود دل

گاهی در زندگی نسیم‌هایی از سوی پروردگار می‌وزد؛ فرصت‌هایی ناب که اگر به آن‌ها دل بسپاریم، راهی به سوی شهود و معرفت گشوده می‌شود. پیامبر اکرم(ص) فرمودند:

 «إِنَّ لِرَبِّكُم فِی أَیامَ دَهرِكُم نَفَحَاتٍ أَلا فَتَعَرَّضُوا لَهَا و لا تَعرِضُوا عَنهَا»

در روزگار شما، برای پروردگارتان نسیم‌هایی است؛ خود را در معرض آن‌ها قرار دهید و روی از آن‌ها برنگردانید.

این حدیث ما را به نکته‌ای مهم متوجه می‌کند: در وجود ما همان‌طور که چشم برای دیدن و گوش برای شنیدن است، «شامّه‌ی قلب» نیز وجود دارد. قرآن کریم می‌فرماید:

﴿لا تَعْمَی الْأَبْصارُ وَ لكِنْ تَعْمَی الْقُلُوبُ الَّتی‏ فِی الصُّدُورِ﴾ (حج، 46)

چشم‌های ظاهری نابینا نمی‌شوند، بلکه دل‌های در سینه کور می‌گردند.

نمونه‌ای زیبا از این شهود در ماجرای یعقوب پیامبر (ع) دیده می‌شود، آن‌جا که فرمود:

﴿إِنِّی لَأَجِدُ ریحَ یوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ﴾ (یوسف، 94)

من بوی یوسف را می‌بویم، اگر مرا به خطا نسبت ندهید.

این «استشمام» بوی حقیقت، چیزی فراتر از یادگیری مفاهیم یا حتی استدلال عقلانی است. فهمیدن با تلاش و درس ممکن می‌شود، اما استشمام نسیم‌های الهی نیاز به پاکی دل و آماده بودن شامّه‌ی معنوی انسان دارد.

نسیم‌های الهی همان فرصت‌های ویژه‌ای هستند که با دل درک می‌شوند، نه صرفاً با عقل. این همان راه شهود است؛ راهی که دل را به سرچشمه نور و حقیقت متصل می‌کند.