معجزه توبه در تاریکی شب: روایت امام حسین (ع) از آمرزش الهی و دعای مستجاب یک گناهکار
در قلب تاریکی شب و زیر آسمان ابری مکه، زمانی که زائران خفته بودند و سکوت حرم را فراگرفته بود،امام حسین (ع)همراه امیرمؤمنان علی (ع)مشغول طواف بودند. ناگهان صدای نالههای دلخراش مردی شنیده شد که با اشک و التماس، از خدای غفار طلب آمرزش میکرد:
«ای اجابت کننده دعای درماندگان در تاریکیها! ای برطرفکننده دردها و بلاها!…»
امام علی (ع) به فرزندش فرمودند:
«ای اباعبدالله! آیا این فریاد را شنیدی؟ دنبالش برو؛ شاید او را ببینی!»
امام حسین (ع) در تاریکی شب به جستجو پرداخت و سرانجام، جوانی خوشچهره و آراسته را یافت که در حال نماز و تضرع بود. او که خود را «مُنازل شیبانی» معرفی کرد، از گناه عُقوق (آزار پدر) و گرفتاریهایش گفت:
«چگونه توبه کنم، در حالی که پدرم را آزردم و اموالش را ربودم؟ اکنون فلج شدهام و زندگیام تباه شده است!»
امیرالمؤمنین (ع)با شنیدن ماجرا، او را به رحمت الهی امیدوار کرد و فرمودند:
«خداوند توبه هرکس را میپذیرد؛ حتی اگر گناهش به آسمانها رسیده باشد!»
امیرمؤمنان علی (ع)با شنیدن ماجرا، او را به رحمت الهی امیدوار کرد و فرمودند:
«خداوند توبه هرکس را میپذیرد؛ حتی اگر گناهش به آسمانها رسیده باشد!»
درسهای کلیدی این روایت
✅ معجزه توبه: هیچ گناهی آنقدر بزرگ نیست که رحمت خداوند آن را نپوشاند.
- ✅ عاقبت عُقوق: آزار والدین، بلایی است که دنیا و آخرت را تباه میکند.
- ✅ دعا در سحرگاهان: تضرع در تاریکی شب، کلید گشایشِ درهای آسمان است.
- ✅ امید به رحمت الهی: حتی در ناامیدکنندهترین شرایط، خداوند نزدیکتر از همیشه است.