مرگ بر آمریکا«مرگ بر...» در قرآن
مرگ بر آمریکا «مرگ بر…» در قرآن
در منطق الهی آیا میتوان برای کسی مرگ خواست؟ آیا شعار «مرگ بر…» با اخلاق اسلامی سازگار است؟ پاسخ را نه در عواطف فردی یا برداشتهای سطحی، بلکه بایستی در سنتهای تغییرناپذیر الهی در قرآن جستوجو کنیم.
خشم الهی
قرآن کریم بارها با صراحت از واژهی «قُتِلَ» استفاده کرده – فعلی ماضی مجهول به معنای «مرگ بر» یا «هلاک باد». برخلاف پندار برخی، این تعبیر نه استعارهای شاعرانه بلکه بیان حکم الهی درباره کسانی است که مسیر باطل را آگاهانه برگزیدهاند.
این تعبیر در قرآن، همیشه ناظر به فساد ساختاری، دشمنی عامدانه با حق، و طغیان مستمر است؛ صاحبان ثروت، قدرت و رسانههایی که به شکلی سازمان یافته، با حق دشمنی دارند.
بنابراین اگر در روزگار ما، ساختاری همان الگوهای ظالمانه را بازتولید کند، به دلیل تغییرناپذیری سنتهای الهی، به همان حکم الهی محکوم خواهد شد.
مرگ بر ناسپاسان
«قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ»
مرگ بر انسان [بی ایمانی] که این چنین کفران نعمت کرده و ناسپاس است! (عبس: ۱۷)
ناسپاسی در منطق قرآن، تنها غفلت از شکر نیست؛ بلکه استفاده از نعمت در مسیر ظلم و طغیان نیز مصداق ناسپاسی است.
آمریکایی که میتوانست با علم، ثروت و نفوذ سیاسی و قدرت نظامیاش عامل صلح در جهان باشد، امروز عملاً طراح، صحنهگردان و مجری بزرگترین جنایات تاریخ معاصر است؛ از تحریمهای دارویی بیماران پروانهای در ایران تا تجهیز کامل رژیم کودککش صهیونی برای نسلکشی در غزه.
آیا برنامهریزی برای محروم کردن هزاران کودک از غذا، دارو، آب و امنیت، مصداق آشکار ناسپاسی و طغیان نیست؟ پس چطور میتوان «مرگ بر آمریکا» نگفت؟
مرگ بر بنگاههای دروغپردازی
«قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ»
مرگ بر دروغپردازان (ذاریات: ۱۰)
در عصر رسانه، این آیه دقیقاً بر کسانی منطبق است که با جعل روایت، حق را باطل و باطل را حق جلوه میدهند. وقتی رسانههای آمریکایی، نسلکشی در غزه را «دفاع مشروع» صهیونیستها مینامند، و مقصر قتلعام زنان و کودکان را مقاومت اسلامی معرفی میکنند، آشکارا از دروغ بهعنوان سلاح جنگی استفاده میکنند..
وقتی تلاش صلحآمیز ایران در صنعت هستهای را «خطر جهانی» و اسرائیل مسلح به صدها کلاهک هستهای با سابقه حمله به همه کشورهای منطقه را «صلحطلب» معرفی میکند، باید گفت این دروغپردازانی مشمول همان مرگی هستند که در قرآن آمده است.
مرگ بر جنایتکاران جنگی
«قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ»
مرگ بر شکنجهگرانی که صاحب آن خندق بودند [که مؤمنان را در آن سوزاندند.] (بروج: ۴)
اصحاب اخدود، سپاهیان حکومت یهودی یمن بودند که مسیحیان نجران را به سبب استقامت بر دینشان در خندقی از آتش سوزاندند! (شرح در: کتاب ممنوعه فلسطین)
در روزگار ما، وقتی با بمبهای آمریکایی مسجد و کلیسا بمباران شده و بیمارستانها نابود میشود، با حمایت آمریکا، هزاران زن و کودک فلسطینی به جرم یهودی نبودن در زیر آوارهای غزه دفن میشوند، بیهیچ تردیدی باید گفت که واقعه اصحاب اخدود تکرار شده است.
غزه همان اخدود امروز است و همانگونه که قرآن در برابر اصحاب اخدود خشم الهی را فریاد زد، شعار «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر اسرائیل» بازتاب دگرباره این خشم مقدس است.
مرگ بر طراحان انکار و فریب
«إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ»
او [برای مبارزه با حق] اندیشید و طراحی کرد! مرگ بر او باد که چگونه برای فساد و ظلم برنامهریزی كرد! و باز هم مرگ بر او، که چگونه نقشه کشید و چه اندازه ظلم و تعدي و فساد كرد! (مدثر: ۱۸ تا ۲۰)
دشمنان حقیقت همیشه با خشونت فیزیکی اهل حق را سرکوب نمیکنند؛ گاهی با نرمافزارهای تحلیلی، سیاستهای تحریمی و طراحی جنگهای شناختی، مردم را از نور هدایت دور میسازند.
وقتی دولتی همچون آمریکا، با تمام قدرت رسانه، دیپلماسی، اقتصادی و نظامی، حقیقت را سرکوب میکند و سعی در تحریف مبارزهی حقطلبان و انکار مظلومیت آنان دارد، مشمول همین آیه است. کسی که برنامهریزی میکند تا حقیقت شنیده نشود، مستحق «مرگ بر» شنیدن است.
پژواک فریاد الهی
شعار «مرگ بر آمریکا»، نه شعاری احساسی و از سر خصومت شخصی، بلکه فریاد ایمان به سنتهای تغییرناپذیر و تبدیلناپذیر الهی است.
وقتی دولتی همچون آمریکا، تمام قدرت رسانهای، نظامی، و اقتصادی خود را در خدمت حمایت از اشغال، تحریف و سرکوب قرار داده و تجلی مدرن همان طاغوتهای گذشته است، سر دادن شعار «مرگ بر آمریکا» نه تنها مشروع، که رسالتی قرآنی و وظیفهای مؤمنانه است.