لجاجت تدبیر را سست میکند: نابودگر خردورزی
لجاجت تدبیر را سست میکند: نابودگر خردورزی
امیرالمؤمنین علی علیهالسلام در کلامی گزیده و پرمعنا میفرمایند: «اَللَّجَاجَةُ تَسُلُّ اَلرَّأْيَ» «لجاجت تدبیر را سست میکند»
لجاجت؛ بیماری ویرانگر عقل
این حکمت کوتاه اما عمیق، به یکی از خطرناکترین آفات تصمیمگیری و خردورزی اشاره میکند. لجاجت و یکدندگی، مانند بیماری است که بنیانهای تفکر صحیح و برنامهریزی دقیق را از بین میبرد.
چگونه لجاجت تدبیر را نابود میکند؟
۱. بستن چشمهای خرد
انسان لجباز، تنها نظر خود را میبیند و حاضر به دیدن زوایای مختلف مسئله نیست. این همان سست کردن تدبیر است.
۲. کشتن فرصتهای طلایی
لجاجت باعث میشود انسان در زمانهای حساس، حاضر به تغییر روش نباشد و فرصتهای طلایی را از دست بدهد.
۳. ایجاد دشمنی و دوری دوستان
لجاجت، احترام دیگران را از بین میبرد و انسان را در انزوا قرار میدهد. انسانی که مشورتپذیر نباشد، به تدریج تنها میماند.
نشانههای لجاجت در زندگی
· اصرار بر روشهای ناکارآمد گذشته
· عدم پذیرش اشتباهات
· مقاومت در برابر پیشنهادهای مفید دیگران
· توجیه اشتباهات به جای اصلاح آنها
راههای درمان لجاجت
۱. تمرین فروتنی فکری
بپذیریم که ما کامل نیستیم و ممکن است اشتباه کنیم.
۲. توسعه فرهنگ مشاوره
از نظرات دیگران استقبال کنیم، حتی اگر با نظر ما مخالف باشند.
۳. انعطافپذیری در عمل
اگر روشی جواب نداد، شجاعت تغییر آن را داشته باشیم.
درسی برای مدیران و رهبران
امام علی علیهالسلام به مدیران و رهبران میآموزند که لجاجت، بزرگترین دشمن تصمیمگیری صحیح است. رهبری که لجباز باشد، سازمان را به ورطه نابودی میکشاند.
سخن پایانی
لجاجت، نه تنها تدبیر را سست میکند، بلکه احترام، اعتماد و فرصتها را نیز نابود میسازد. برای موفقیت در زندگی فردی و اجتماعی، باید این ویژگی مخرب را شناخت و با آن مبارزه کرد.