فقط عاشقِ زبانى نباش! معیار امام علی(ع) برای دوستی واقعی با اهلبیت
چگونه میشود که ما اهلبیت(ع) را دوست بداریم اما آنها ما را دشمن!!
🔸دین را «کالاییسازی» نکنیم…
🔺مردى نزد امیرالمومنین(ع) آمد و گفت:
به خدا قسم، خیلی شما را #دوست_دارم.
(فَقَالَ: يَا أَمِيرَاَلْمُؤْمِنِينَ! وَ اَللَّهِ إِنِّي لَأُحِبُّكَ)
🔺حضرت در پاسخ به او فرمود:
اما من تو را #دشمن خود میدانم.
(فَقَالَ لَهُ: وَ لَكِنِّي أُبْغِضُكَ)
🔺مرد پرسيد: چرا و به چه دلیل؟
حضرت فرمود:
چون تو بابت اذان گفتن و آموختن قرآن، طلب اجرت و مزد میکنی.
(قَالَ: لِأَنَّكَ تَبْغِي فِي اَلْأَذَانِ كَسْباً وَ تَأْخُذُ عَلَى تَعْلِيمِ اَلْقُرْآنِ أَجْراً)
📚 منابع:
1. منلايحضرهالفقيه، ج۳، ص۱۷۸؛
2. تهذيبالأحكام، ج۶، ص۳۷۶؛
3. الاستبصار، ج۳، ص۶۵.
تفسیر و تحلیل روایت
این گفتوگو یک درس بزرگ تربیتی و اعتقادی را در خود دارد: محبت واقعی به اهلبیت (ع)، تبعیت عملی از سیره و دستورات آنهاست، نه فقط ابراز احساسات زبانی.
امام علی (ع) با پاسخ خود، معیاری عینی و بسیار دقیق از «دوستی» را نشان میدهند. ایشان میفرمایند که محبت، یک رابطهی یکطرفه و احساسی صرف نیست؛ بلکه یک «پیمان عمل» است. اگر کسی ادعای دوستی کند ولی در عمل، بر خلاف ارزشها و روش آن معصوم رفتار کند، این محبت، محبت واقعی نیست.
علت دشمنی امام با آن مرد: امام دو عمل را اشاره میکنند:
1. طلب اجرت برای اذان: اذان، نماد و ندای توحید و شناسنامهی اسلام است. تبدیل آن به یک شغل و وسیلهی کسب درآمد (آن هم بدون ضرورت) باعث ابتذال این شعیرهی الهی میشود.
2. گرفتن اجرت برای آموزش قرآن: قرآن، کتاب هدایت و رحمت برای همهی مردم است. اگر معلم قرآن، شرط آموزش را گرفتن پول بگذارد، در واقع راه هدایت را میبندد و قرآن را که عنایت الهی است، به کالایی تجاری تبدیل میکند.
این دو عمل، نشان از یک نگاه مادی و سودجویانه به دین دارد. در حالی که روحیهی اهلبیت (ع)، ایثار، نشر معارف بدون چشمداشت و مبارزه با کالاییسازی دین بود. بنابراین، کسی که چنین روحیهای دارد، حتی اگر ادعای دوستی کند، در مسیر و جبههی مخالف اهلبیت حرکت میکند و عملاً دشمن آنان به حساب میآید.
نکتهی بسیار مهم: بحث بر سر حرمت شرعی گرفتن اجرت برای آموزش قرآن یا اذان نیست (که در فقه تحت شرایطی جایز شمرده شده است)، بلکه بحث بر سر «نیت و انگیزه» و «اولویتبندی ارزشها» است. اگر انگیزهی شخص تنها پول درآوردن باشد و نه نشر معارف خدا، این عمل با روح تعالیم اهلبیت در تضاد است.