فرهنگی

وقتی خداوند از بنده عذرخواهی می‌کند

بر اساس روايت ديگري، اگر انسان حاجت‌مند، براي رفع گرفتاري خود دعا کند و استجابت دعاي او به مصلحت نباشد، خداوند در قيامت از او عذرخواهى مى‏كند و مى‏فرمايد: اگر دعاى تو مستجاب نشد، مصلحت نبود و علّت آن را براى او روشن مى‏كند و به گونه‏اى براى او جبران مى‏نمايد كه آن بنده مى‏گويد اى كاش هيچ يك از دعاهايم در دنيا مستجاب نشده بود(كافى، ج 2، ص 491 - 490)

  يعني آرزو مي‌کند و مي‌گويد: اي کاش بيش از اين بلا و مصيبت مي‌ديدم تا اکنون از پاداش بيشتري برخوردار شوم.

در واقع، در روزي که پرده‌ها کنار مي‌رود، بندگان با آشکار شدن امور مخفي و پنهاني، توجه پيدا مي‌کنند که مصيبت آنان در دنيا، چه مصلحت عجيبي داشته و آنان هوشيار نبوده‌اند: «لَقَدْ كُنْتَ في‏ غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَديدٌ» (ق/ 22)

اگر صابر در مصيبت خدادادي، ثواب بهشت نداشت و اگر درود خداوند «أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»(بقره/ 157 ) شامل حال او نمي‌شد، ولي فقط عذرخواهي خداوند نصيب او مي‌شد، کافي بود که انسان در برابر اين‌گونه مصائب و بلايا، صبوري پيشه کند و شکيبا باشد؛ زيرا چنين پاداشي بي‌نظير است و انصافاً در قيامت و در روزي که پرده‌ها کنار مي‌رود، شيرين‌ترين پاداش است.‌