عدالت کور است و کسی را نمیبیند
عدالت کور است و کسی را نمیبیند
این ضربالمثل بر بیطرفی مطلق عدالت تأکید دارد و نشان میدهد که قضاوت عادلانه نباید تحت تأثیر ظاهر، جایگاه اجتماعی، ثروت، یا احساسات شخصی قرار گیرد.
عدالت باید مانند فردی نابینا باشد تا تنها بر اساس حقوق، واقعیتها و قانون تصمیم بگیرد، نه تبعیض یا جانبداری.
داستان و ریشهی تاریخی
فرهنگ اسلامی ما
در احادیث و آموزههای اسلامی نیز بر اجرای عدالت حتی اگر به ضرر خود یا نزدیکانتان باشد (آیه ۸ سوره مائده) تأکید شده است.
اسطورههای یونان باستان
نماد عدالت در غرب، الههای به نام تِمیس (Themis) است که با چشمبند تصویر میشود. این چشمبند نماد نادیده گرفتن تعلقات دنیوی برای داوری منصفانه است. بعدها در دوران رنسانس، مجسمههای لیبرتاس (الهه آزادی) و ژوستیتیا (الهه عدالت) نیز با همین ویژگیها ترسیم شدند.
کاربرد آن
این مفهوم در بسیاری از نظامهای حقوقی جهان بهعنوان پایهای برای دادرسی عادلانه پذیرفته شده است. ما در روابطمان با دیگران چقدر عدالت کور است، چقدر جانب حق را میگیریم؟