فرهنگی

صلح و مراقبت؛ توصیه‌ی امیرالمؤمنین به فرماندهان

امیرالمومنین علی علیه السلام: لاَ تَدْفَعَنَّ صُلْحاً دَعَاکَ إِلَیْهِ عَدُوُّکَ و لِلَّهِ فِیهِ رِضًا فَإِنَّ فِی الصُّلْحِ دَعَةً لِجُنُودِکَ وَ رَاحَةً مِنْ هُمُومِکَ وَ أَمْناً لِبِلاَدِکَ

 وَ لَکِنِ الْحَذَرَ کُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّکَ بَعْدَ صُلْحِهِ فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِیَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِی ذَلِکَ حُسْنَ الظَّنِّ

هرگز پيشنهاد صلح از طرف دشمن را كه خشنودى خدا در آن است رد مكن، كه

۱ـ آسايش رزمندگان،

۲ـ و آرامش فكرى تو، 

۳ـو امنيّت كشور در صلح تأمين مى‌گردد

لكن زنهار! زنهار! از دشمن خود پس از آشتى كردن، زيرا 

گاهى دشمن نزديك مى‌شود تا غافلگير كند،

۱ـ پس دور انديش باش،

۲ـ و خوشبينى خود را متّهم كن (نسبت به آن #خوش‌بین‌مباش و آمادگی خود را حفط کن).

(نهج البلاغه نامه ۵۳)