فرهنگی

🍃🌹🍃 شرح حکمت ۱۳۳ نهج‌البلاغه

❣ امام علی علیه‌السلام در این گفتار کوتاه، چهره‌ی واقعی دنیا را آشکار می‌سازد و مردم را از دلبستگی افراطی به آن بازمی‌دارد.

🔹 بخش اول: ماهیت دنیا

🔅 الدُّنْیا دَارُ مَمَرٍّ لاَ دَارُ مَقَرٍّ

🟢 دنیا سراى گذر است، نه سراى ماندن.

🔸 دنیا نه خانه‌ی اقامت است و نه محل آرامش همیشگی؛

فقط پلی است میان مبدأ و مقصد، میان خاک و افلاک.

آن‌ها که دنیا را هدف گرفته‌اند، در واقع بر سر پل چادر زده‌اند؛

اما آنان که دنیا را وسیله می‌بینند، از آن برای رسیدن به کمال و آخرت بهره می‌برند.

🔹 بخش دوم: دو گروه از مردم

✨ وَالنَّاسُ فِیهَا رَجُلاَنِ: رَجُلٌ بَاعَ فِیهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا، وَرَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا

🟣 «مردم در این دنیا دو دسته‌اند:

برخی خود را فروختند و نابود ساختند،

و برخی خود را خریدند و آزاد کردند.»

🔸 گروه اول، عمر و جان خویش را در معامله‌ای زیان‌بار به لذت‌های زودگذر دنیا می‌فروشند و بنده‌ی شهوت و شیطان می‌گردند.

🔸 اما گروه دوم، با ایمان، عبادت و تقوا، از اسارت نفس رهایی می‌یابند و خود را به آزادی حقیقی می‌رسانند.

🕊 نتیجه و پیام اخلاقی

🔹 دنیا در نگاه امام علی (ع) مزرعه‌ی آخرت است، نه مقصد نهایی.

🔹 انسان عاقل کسی است که با نیکی، انصاف و یاد خدا، از این گذرگاه به سلامت بگذرد.

🔹 هر لحظه‌ی عمر، سرمایه‌ای است که یا در مسیر دنیا از دست می‌رود، یا در مسیر آخرت ذخیره می‌شود.

📚 نهج‌البلاغه، حکمت ۱۳۳

🌸 شرح و تفسیر از کلام امیرالمؤمنین علیه‌السلام