فرهنگی

رجعت در مهدویت؛ بازگشت دوباره به دنیا پیش از قیامت

رجعت یکی از اعتقادات ویژه شیعه دوازده‌امامی است که در کنار عقیده به ظهور امام زمان(عج)، معنای عمیق‌تری به فلسفه انتظار می‌بخشد.

معنای رجعت

«رجعت» در لغت یعنی بازگشت. در اصطلاح اعتقادی، به معنای بازگشت گروهی از مؤمنان خالص و کافران لجوج به دنیا، بعد از ظهور حضرت ولی عصر(عج) و پیش از قیامت است.

دلایل و مستندات رجعت

آیات قرآن

﴿وَیَومَ نَحشُرُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ فَوجًا﴾ (نمل/۸۳) → دلالت بر بازگشت گروهی دارد.

روایات معتبر از اهل‌بیت(ع)

امام صادق(ع): «رجعت حقیقت دارد؛ هیچ‌کس بدان ایمان ندارد مگر اهل حق.» (بحارالانوار، ج۵۳)

فلسفه رجعت

1. تحقق وعده‌های الهی به مؤمنان

2. نمایش پیروزی نهایی حق بر باطل

3. مجازات دنیوی ستمگران پیش از عذاب آخرت

4. زمینه‌سازی برای حکومت جهانی عدالت

رجعت در عصر ظهور

پس از قیام و استقرار حکومت امام زمان(عج)، برخی از یاران خاص ائمه(ع) و مؤمنان راستین برای یاری امام بازمی‌گردند. همچنین دشمنان سرسخت اهل‌بیت(ع) مانند قاتلان امام حسین(ع) بازمی‌گردند تا طعم کیفر دنیوی را بچشند.

تفاوت رجعت و معاد

رجعت: بازگشت محدود و موقتی، مخصوص گروهی خاص، پیش از قیامت

معاد: بازگشت همه انسان‌ها برای حسابرسی نهایی در قیامت