فرهنگی

🔹 قهر نگاهی و برخوردی (کوتاه‌مدت)  

گاهی نیازی به فریاد نیست. با چهره‌ای گرفته و ناراحت با او برخورد کنید تا بفهمه که ازش ناراحتید.  

اما قهر رو طولانی نکنید، چون به مرور بی‌اثر می‌شه.  

🔹 تحریک احساسات (با تدبیر)  

بهش بگید:  

*"من اصلاً ازت انتظار نداشتم، بچه خوبی مثل تو؟ با این استعداد و شخصیت؟!"*  

این باعث می‌شه که کودک خودش رو در موقعیت بازنگری رفتارهاش قرار بده.  

🔹 محرومیت موقتی و متناسب با سن  

اگر لازم شد، از محرومیت واقعی اما کوتاه‌مدت استفاده کنید.  

مثلاً برای مدتی تلویزیون رو خاموش کنید.  

🔸 اما نباید زیاده‌روی کنید.  

🔸 جیغ و فریادهای کودک نباید باعث بشه تسلیم بشید.  

🔹 به جای تمرکز بر خطاها، کارهای درستش رو یادآوری کنید.  

یک معلم ابتدایی داشتیم که وقتی دیکته تصحیح می‌کرد:  

❌ زیر غلط‌ها خط قرمز نمی‌کشید.  

✅ زیر درست‌ها خط سبز می‌کشید و می‌گفت:  

*"آفرین، ۱۷ تا درست نوشتی، پس می‌تونی ۳ تای دیگه رو هم درست بنویسی!" 

کدوم روش سازنده‌تره؟ تمرکز بر نکات مثبت یا سرزنش بابت خطاها؟  

💡 نکته مهم:  

صبر و بردباری به معنی نادیده گرفتن اشتباهات نیست.  

✅ بلکه یعنی برخورد درست و سنجیده، بدون عصبانیت و با شیوه‌های مؤثر.  

✨ نقش والدین در ایجاد امنیت و آرامش کودک  

بچه‌ها بیش از هر چیزی به امنیت روانی نیاز دارند.  

خیلی از رفتارهای نادرستشون به‌خاطر احساس ناامنی در خانه است.