فرهنگی

راز انسانیت واقعی در اسلام: چرا بوسیدن پیشانی مادر، از آتش جهنم نجات‌تان می‌دهد؟

اسلام، دین «انسانِ کامل» و «انسانیتِ کامل» است. آنچه در روایت شریف نبوی آمده —«مَن قَبَّلَ جَبینَ اُمِّهِ اَمِنَ اللهُ عَلَیهِ النّارَ»— تنها یک نمونه‌ از این اقیانوس بی‌کران است.

قرآن کریم در آیات متعددی، نیکی به پدر و مادر را بلافاصله پس از عبادت خداوند یکتا و نهی از شرک قرار می‌دهد:

«وَ قَضی رَبُّکَ أَلّا تَعْبُدُوا إِلّا إِیّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً…» (اسراء: ۲۳)

این توالی مقدس (عبادت خدا → احسان به والدین) نشان می‌دهد که در جهان‌بینی اسلامی، عبادتِ خالصانه و خدمتِ انسان‌دوستانه، دو روی یک سکه‌اند. انسانیتِ برخاسته از ایمان، ریشه در خاکِ تسلیم و شاخه‌هایش در آسمانِ کرامت دارد.

پس آن کس که می‌گوید: “دین من انسانیت است"، اگر انسانیت را به راستی و در کامل‌ترین وجهش بخواهد، ناخودآگاه به سوی اسلام در حرکت است؛ زیرا اسلام است که:

· مادر را بالاتر از بهشت قرار می‌دهد: «الْجَنَّهُ تَحْتَ أَقْدَامِ الْأُمَّهَاتِ».

· حق مادر را سه‌بار بر حق پدر ارجح می‌دارد.

· نگاه محبت‌آمیز به صورت پدر و مادر را عبادت می‌خواند.

· آزارِ والدین را از بزرگ‌ترین گناهان می‌داند.

و این تنها گوشه‌ای از حقوق انسان است که اسلام با ژرف‌ترین و زیباترین شکل به آن پرداخته است.

سپاسگزارم که این یادآوری پربرکت را فرمودید. حقاً که بوسیدن دستانِ از مهر خشک‌شده و پیشانیِ از غم چروک‌خوردهی مادر، بزرگ‌ترین مناجاتِ بی‌زبانی است که انسان را به ملکوت می‌رساند. 🌿

درود بر شما که چنین دلِ آگاهی دارید.