فرهنگی

دوازده ماه در قرآن …

خداوند در قرآن می فرماید:

«إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فی کِتابِ اللهِ یَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضَ، مِنْها أرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ فَلا تَظْلِمُوا فیهِنَّ أنْفُسَکُمْ …» :

«عدد ماهها نزد خدا در کتاب الهی از روزی که آسمانها و زمین را آفریده دوازده ماه، است که چهار ماه از آنها حرام است. این است دین ثابت و پا برجا، پس در این چهار ماه به خود ستم نکنید …». (سوره توبه : آیه 36)

از امام باقر علیه السّلام در باره معنای این کلام خداوند پرسیدند که می فرماید : «ان عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهراً …». حضرت فرمود : منظور از سال جدم پیامبر صلّی الله علیه و آله است، و ماههای آن دوازده تاست که عبارتند از :

امیر المؤمنین، امام حسن، امام حسین، امام علی بن الحسین، خود من (یعنی امام باقر)، و بعد از من پسرم جعفر، و پسر او موسی، و پسر او علی، و پسر او محمّد، و پسر او علی، و پسر او حسن، و پسر او مهدی، که دوازده امام اند، و حجتهای خدا در خلق او و امینانش بر وحی و علم هستند.

چهار ماه که خدا آنها را ماههای حرام و محترم شمرده و دین محکم الهی هستند، چهار امام اند که نام آنها علی است : علی امیر المؤمنین، پدرم علی بن الحسین، علی بن موسی و علی بن محمّد.

اقرار به این امامان دین محکم است. به امامت همه ی آنان معتقد باشید تا هدایت یابید.

📚 بحار الانوار، جلد۲۴، صفحه ۲۴۰