فرهنگی

در عظمت آفرینش و قدرت بی‌نهایت خداوند؛ اندرزهای امام علی(ع)

امام علی(ع) در بخشی از خطبه ۱۰۹ نهج البلاغه، عظمت آفرینش خداوند و در مقابل، ناچیزی هر چیزی در برابر قدرت بی‌کران او را توصیف می‌کنند.

ایشان می‌فرمایند: «منزّهی تو ای خدا!چه بزرگ است آنچه از آفریده‌هایت می‌بینیم! و چه کوچک و ناچیز است هر چیز بزرگی در مقایسه با قدرت تو!…»

این کلمات نورانی، اشاره به دو حقیقت بزرگ دارد:

1. عظمت آفرینش: جهان هستی با تمام شکوه و بزرگی‌اش، نشانه‌ای از قدرت خالق است و انسان را به تحسین وادار می‌کند.

2. هیچ‌بودن در برابر خدا: با وجود این عظمت، تمامی مخلوقات در مقابل عظمت و قدرت بی‌پایان پروردگار، هیچ و ناچیز به شمار می‌آیند.

این بیان امام(ع)، درس بزرگی در تواضع در برابر پروردگار و شناخت جایگاه حقیقی انسان در هستی است و ما را به تفکر در آیات آفرینش دعوت می‌کند.