فرهنگی

حمد بی‌پایان زینب (س) در دل طوفان کربلا

حضرت زینب سلام‌الله‌علیها فرمودند:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الْحَصَى، وَ زِنَةَ الْعَرْشِ إِلَى الثَّرَى»

سپاس خدا را به شماره‌ی همه ریگ‌ها و سنگ‌ریزه‌ها، و به اندازه‌ی سنگینی عرش خداوند تا ژرفای زمین.

لهوف سید بن طاووس، ص١۴٩

این سخن، تجلی توحید ناب و بینش عرفانی حضرت زینب است.

او در اوج مصیبت کربلا، زبانش به شکر و حمد الهی گشوده است، نه شکوه و گلایه.

🔸 «عدد الرمل و الحصى» یعنی بی‌نهایت، چون شمار ریگ‌ها و سنگ‌ریزه‌ها ممکن نیست.

🔸 «زنة العرش إلى الثرى» یعنی از عرش برین تا زمین، یعنی همه‌ی هستی در ترازوی سپاس خداست.

حضرت زینب با این عبارت می‌خواهد بگوید:

حتی اگر تمام عالم در غم فرو رود، باز هم شایسته است که خداوند را سپاس گفت،

زیرا همه چیز در قبضه‌ی اوست و هیچ مصیبتی بیرون از حکمت و رحمت او نیست.

این جمله، درس توحید و تسلیم در برابر اراده‌ی الهی است. زینب کبری در حالی که داغ برادران و فرزندان دیده، با دلی آرام و نوری در دل می‌فرماید: «الحمد لله…» — یعنی در اوج بلا هم، خدا شایسته‌ی حمد است.