فرهنگی

بصیرت فاطمی و مسئولیت منتظران در پاسداری از انقلاب مهدوی

انقلاب اسلامی، تنها یک تحول سیاسی نبود؛ انفجار نوری بود از تبار همان نوری که در خانه‌ی کوچک علی و فاطمه علیهماالسلام می‌درخشید.

منتظران ایران‌زمین، که با آرمان زمینه‌سازی ظهور امام زمان(عج) این انقلاب را به پا کردند، وارثان همان رسالتی‌اند که حضرت زهرا(س) با خطبه‌هایش در مدینه آغاز کرد؛ رسالتِ دفاع آگاهانه از ولایت.

اما امروز، بزرگ‌ترین خطر برای این مسیر الهی، نه دشمنان آشکار، که جهالت دوستان نادان است. آنان که به نام غیرت دینی و عشق فاطمی، گاه سخن و رفتاری پیش می‌گیرند که نتیجه‌اش، تضعیف چهره‌ی انقلاب و اسلام در نگاه جهانیان است.

رهبر انقلاب، امام خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) در بیانی حکیمانه هشدار دادند: «بعضی‌ها… کاری می‌کنند که انقلاب را که محصول مجاهدت فاطمه زهرا (س) است، در دنیا لنگ کنند. بعضی دارند به نام فاطمه زهرا (س) این کار را می‌کنند، در حالی که فاطمه زهرا راضی نیست.»

این کلام، مرز میان بصیرت و تعصب بی‌عقلانه را روشن می‌سازد.

فاطمیه، موسمِ بصیرت است، نه میدان نفرت. عزای فاطمه(س)، یعنی تبیین حق با عقل، ادب و محبت؛ نه توهین، تحقیر یا بی‌خردی.

منتظر واقعی، کسی است که تاریخ را با تحلیل درست روایت کند، نه با فریادهای بی‌پایه.

ولایت‌مداری یعنی دفاع از حق، اما با روش اهل‌بیت(ع): با منطق، با حلم، با حکمت.

اگر هر مداح، خطیب و عاشق فاطمی، در رفتار و گفتار خود آینه‌ی معرفت باشد، فاطمیه به فرصتی برای رشد، وحدت و تقویت آرمان مهدوی تبدیل می‌شود.

بیاییم فاطمی باشیم، نه فقط در اشک و سوگ، بلکه در بصیرت، ادب و صیانت از انقلاب فاطمی-مهدوی.