بازنمایی امر ملی از مسیر فرهنگ و هنر میگذرد
🇮🇷 بازنمایی امر ملی از مسیر فرهنگ و هنر میگذرد
همهچیز از شکست یک پیمان سیاسی آغاز شد؛ پیمانی که شکستن آن، ۱۷۶۵ سال بعد بر قلب تهران یادگار گذاشت.
ماجرا به دوران شاپور ساسانی و والریانوس رومی بازمیگردد. رومیها پیمان منع دخالت در امور ارمنستان را شکستند. وقتی پادشاه ارمنستان کشته شد، ایران وارد جنگی شد که دشمن گمان میکرد پیروز آن است.
اما ایران عقب ننشست. چهار سال مقاومت کرد، تا جایی که در نهایت، والریانوس اسیر شد؛ فرمانروای غرب در برابر اقتدار شرق زانو زد.
اما اهمیت این رخداد تنها در پیروزی نظامی نبود؛ بلکه در نحوهی ماندگاریاش در حافظهی فرهنگی ایران بود.
مسئولان فرهنگیِ آن روز، بهجای شعار، دست به کنش فرهنگی ماندگار زدند — روایت پیروزی را بر سنگ کوه نقش رستم حک کردند.
هزار و هفتصد سال بعد، همان کنش فرهنگی، در قالب تمثال و نماد میدان انقلاب تهران بازنمایی میشود؛ جایی که باز هم جوانانی ایستادهاند تا پاسدار تعهد و امنیت سرزمینشان باشند.
🕰 تاریخ در گردش است.
فرمها تغییر میکنند، اما معنا همان است:
امر ملی تنها با فرهنگ زنده میماند.
و هیچ تصویری، هیچ مجسمهای، هیچ شعار سیاسیای، بدون ریشه در تاریخ و هنر این سرزمین، دوام نخواهد داشت.