فرهنگی

خوب است به یاد داشته باشیم که:

دخالت در زندگی و امور شخصی دیگران “کنجکاوی” نیست “فضولی” است.

تندگویی و قضاوت در مورد دیگران “انتقاد” نیست ،"توهین” است.

رُک گویی همیشه “صراحت” نیست؛ بسیاری اوقات نوعی “بی ادبی” است.

برخی کارها و یا سخنان حتی اگر پس از آنها بگوئیم: “شوخی کردم” در واقع شوخی نیست؛حمله و آسیب به روحیه و شخصیت یک فرد است.

سر به سر گذاشتن یک کودک، نوجوان و یا حتی بزرگسال در جمع، “شوخی کردن” نیست؛ “تحقیر” است.

مراقب باشیم، مخاطب از سخن و رفتار ما چه برداشتی می کند، گاهی بدون قصد بد، دیگران را آزرده می کنیم.

و این برعهده ما (موجب ضمان) است.