فرهنگی

آماده‌باش برای دیدار؛ کارهایی که مرگ را شیرین می‌کند!

اگر مرگ اجتناب‌ناپذیر است، آیا می‌توان آن را به استقبالی شیرین تبدیل کرد؟ ائمه معصومین(ع) فرموده‌اند: برای مومن، مرگ مانند بوییدن گل است. اما این شیرینی، خودبه‌خود حاصل نمی‌شود؛ نیاز به آماده‌سازی دارد.

امام علی(ع) می‌فرمایند: اگر می‌خواهی از مرگ نترسی، واجبات را انجام بده و حرام‌ها را ترک کن. پایبندی به نماز، روزه، خمس، زکات و رعایت حقوق مردم، بزرگ‌ترین پشتوانه برای لحظه مرگ است. این اعمال، کفنِ نورانی انسان در آخرت می‌شوند.

یاد مرگ باید عملی باشد. برخی علما توصیه می‌کنند کفن را در میان لباس‌های خود داشته باشید. هنگام وضو گرفتن، در حمام زیر آب داغ، یا هنگام روشن کردن آتش، یاد مرگ را زنده کنید. این تمرین، دل را از تعلقات دنیایی می‌زداید.

رسیدگی به حقوق مردم و رفع مظالم، یکی از  کارها قبل از مرگ است. اگر مال حرامی در کار است، باید آن را به صاحبش برگرداند یا با اجازه عالم، صدقه دهد. این کار، سنگینی بار گناه را از دوش انسان برمی‌دارد.

آماده شدن برای مرگ، به معنای عدم لذت از زندگی نیست؛ بلکه به معنای زندگیِ باکیفیت‌تر، باوجدان‌تر و هدفمندتر است. وقتی بدانی مهمان خدا هستی، خانهات را برای دیدارش آماده می‌کنی. این آمادگی، همان «تقوا» است.