کربلا و فرات: نخستین قداستهای زمین؛ ازلیتِ برکت در خاک و آب
کربلا و فرات: نخستین قداستهای زمین؛ ازلیتِ برکت در خاک و آب
قال ابو عبد الله علیه السلام: “أن أرض کربلا و ماء الفرات اول ارض و اول ماء قدس الله تبارک و تعالی…"؛ امام صادق علیه السلام فرمود: سرزمین کربلا و آب فرات، اولین زمین و نخستین آبی بودند که خداوند متعال به آنها قداست و شرافت بخشید.
بحار الانوار، ج 98، ص 109 و نیز کامل الزیارات، ص 269
امام صادق علیهالسلام، ریشههای ملکوتیِ قداست کربلا و آب فرات را آشکار میسازند: این سرزمین مقدس (کربلا) و این رود حیاتبخش (فرات)، نخستین زمین و نخستین آبی هستند که خداوند متبارک و تعالی، آنها را تقدیس کرد و بر آنها شرافتی بیهمتا افاضد نمود.
این تقدیس، پیش از آفرینش بسیاری از مخلوقات و پیش از وقوع حادثهی عاشورا، در ساحت علم و ارادهی الهی وجود داشت؛ گویا کربلا و فرات، ذاتاً برگزیده و در طینت خود، مشمول لطف ویژهی پروردگار بودند.
این شرافتِ ازلی، کربلا را نه فقط به خاطر رویداد عظیم شهادت، که به خاطر اصالت قداستش در نقشهی الهی آفرینش، به قبلهگاه اشتیاق مؤمنان و انبیا تبدیل کرده است.
آب فرات نیز، که رگهای حیاتبخش در قلب زمین خشک کربلاست، تنها یک رود نیست؛ بلکه نخستین آبِ مبارک است که خداوند برکت را در جریانش نهاد و آن را به نمادی از تطهیر، حیات و زندهکردن دلها گره زد. این تقدیس اولیه، پایهای الهی برای همهی برکات و معجزات بعدی در این سرزمین مقدس، به ویژه واقعهی کربلا، است و نشان میدهد انتخاب این مکان برای فداکاری سیدالشهدا علیهالسلام، حادثهای تصادفی نبود، بلکه تحقق مقدراتی از پیش مقدسشده بود.