فرهنگی

یکی دیگر از ویژگی های انسان، کرامت اوست! انسان هم دارای کرامت_ذاتی و هم دارای کرامت_اکتسابی است (بر اساس آیه ی شریفه ی لقد کرمنا بنی آدم که بسیار مشهور است). حال این سوال مطرح می شود که چرا انسان کرامت دارد؟ و چرا او ذاتا بزرگوار و شریف است؟ و اصلا کرامت انسان از چه زمانی آغاز می شود؟ آیا زمانی که هنوز نوزاد 👼🏻 است (و ما فکر می کنیم هیچ درکی از دنیا 🌌 ندارد) نیز کرامت دارد یا خیر؟

در پاسخ باید بگوییم نه از زمان نوزادی 👼🏻❗️ بلکه از زمان شکل گیری نطفه، انسان صاحب کرامت است (حتی اگر این نطفه حرام باشد!)؛ و به همین دلیل کسی حق ندارد جنینی را سقط کند.

این کرامت هم به روح و هم به جسم انسان تعلق می گیرد و در اسلام حتی یک “جسد متعفن” هم احترام دارد و باید با آداب مخصوصی دفن شود.

حال شما فکر می کنید با این اوصاف (که حتی جایز نیست به یک جسد توهین کرد)، آیا ما این اجازه را داریم که با کودکمان 👶🏻 “هر طور دلمان بخواهد” رفتار کنیم؟ به او توهین کنیم یا او را مورد تمسخر قرار دهیم؟ (یا از آن بدتر زمینه ای فراهم کنیم که کودکمان 👶🏻 دیگران را مورد تمسخر قرار دهد؟)

در بحث کرامت، کودک 👶🏻 چون ممکن است یک بزرگسال 🧔🏻👩🏻در اثر شدت مبادرت ورزیدن به گناه و اعمال زشت، ارزش خود را از دست بدهد (طبق آیه ی قرآن، انسان این قابلیت را دارد که به اعلی علیین صعود کند یا از طرفی ممکن است آنقدر سقوط کند که به اسفل السافلین برسد و از هر پستی، پست تر شود).

نکته ی دیگر این است که انسان موجودی آزاد و صاحب اختیار است و به عبارتی باید خودش راهش را برگزیند:

“اما هدینا السبیل اما شاکرا و اما کفورا”

ما راه هدایت را به انسان نشان دادیم؛ این انسان است که می تواند شاکر یا کفران کنندده باشد.