فرهنگی

چراغ دنیاپرستی؛ درس عبرت از کلام حضرت عیسی علیه‌السلام

حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام فرمودند:

«يا عَبيدَ الدُّنيا! إنَّما مَثَلُكُم كَمَثَلِ السِّراجِ يُضيئُ لِلنّاسِ ويُحرِقُ نَفسَهُ»🔹 ای بندگان دنیا! مثل شما همانند چراغی است که به مردم روشنی می‌دهد، اما خود را می‌سوزاند.منبع: تحف العقول، ص ۵۰۱

📚 تفسیر و تحلیل

۱. جایگاه دنیا در آموزه‌های دینی

قرآن کریم دنیا را «متاع غرور» (آل‌عمران، 185) و «لعب و لهو» (حدید، 20) معرفی می‌کند؛ یعنی دلبستگی افراطی به دنیا انسان را از حقیقت بازمی‌دارد.

در روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز دنیا به سایه‌ای گذرا و بازاری موقت تشبیه شده است.

۲. چراغ به مثابه نماد

چراغ در فرهنگ دینی نماد هدایت و روشنایی است.

حضرت عیسی علیه‌السلام با این تشبیه هشدار می‌دهند که دنیاپرستان همچون چراغی هستند که عمر خود را می‌سوزانند تا دیگران بهره‌مند شوند، اما خودشان جز نابودی نصیبی ندارند.

۳. تحلیل اخلاقی و روان‌شناختی

اخلاقی: بندگی دنیا انسان را از بندگی خدا محروم می‌کند. حتی اگر به دیگران سود رساند، خود را نابود کرده است.

روان‌شناسی: وابستگی شدید به دنیا موجب فرسودگی روانی و جسمی می‌شود. فرد مانند چراغی است که می‌سوزد و انرژی‌اش تمام می‌شود، بدون آنکه آرامش یا رضایت درونی بیابد.

عرفانی: این حدیث دعوتی است به رهایی از دلبستگی‌های دنیوی و حرکت به سوی نور الهی، تا انسان نه تنها برای دیگران، بلکه برای خودش نیز روشنایی و نجات بیافریند.

۴. نتیجه‌گیری

این کلام حضرت عیسی علیه‌السلام حقیقتی ژرف را بیان می‌کند: دنیاپرستی انسان را می‌سوزاند و نابود می‌کند، حتی اگر ظاهراً به دیگران سود برساند. راه نجات، تبدیل شدن به چراغی است که نورش از ایمان و معنویت سرچشمه می‌گیرد، نه از سوختن در آتش دنیا.