پیشواز شوم؛ سفر اشکها از کربلا تا شام
پیشواز شوم؛ سفر اشکها از کربلا تا شام
مصادف با 19 محرم سالروز حركت دادن كاروان اهل بيت و سرهاي شهدا از كوفه به شام است. روزي كه كاروان اسيران كربلا بهطرف شام حركت كردند و در 29 محرم به شام رسيدند.
در آن روز يزيد در انتظار رسيدن اسيران بود. نماينده جنايتکارش «عبيدالله بن زياد» برنامهاش را خوب انجام داده بود. يزيد دستور داد تا شهر شام را آذينبندي کنند و خاندان حسين بن علي عليه السلام را در کوچه و بازار بگردانند.
کاروان اسيران را سه روز در پشت «دروازه ساعات» نگهداشتند تا کار جشن کامل شود. آن دروازه، يکي از دروازههاي شرقي شام بود که راه «حلب» و «کوفه» به آن ختم ميشد. شهر را با زيورها، ديبا و زر و سيم و انواع جواهر آراستند.
سپس مردان، زنان، کودکان، بزرگسالان، وزيران، اميران، يهود، مَجوس، نصارا و همه اقوام، با طبل، دف، شيپور، سرنا و ديگر ابزار لهو و لعب براي شادي و تفريح بيرون آمدند. چشمها را سُرمه کشيده، دستها را حَنا بسته و بهترين لباسها را پوشيده و خود را آراسته بودند.
در چنين وضعي سر مطهر امام حسين(عليه السلام) را ـ که بالاي نيزه بود ـ وارد شهر کردند و به دنبال آن، اسيران اهل بيت را به شهر آوردند. مردم به شادماني و پايکوبي و طبل زني مشغول بودند. اين برنامه، حاصل تلاشهاي معاويه بود. او بيش از سي سال در شام حکومت کرد.
مردم شام، با تلاشهاي معاويه با حضرت علي عليه السلام و خاندانش دشمنی ميورزيدند و رفتار مردم شام با اسيران کربلا نشان دهنده آن بود. سالها بود که در قنوت نمازشان بر حضرت علي عليه السلام لعنت ميفرستادند!
علاوه بر اينها، يزيد، براي موجه جلوه دادن کار خود، امام حسين عليه السلام را «شورشي» معرفي کرد و خود را سرکوب کننده شورش ضد حکومت اسلامي ميدانست.
اسيران را از قسمتهاي مختلف شهر عبور دادند، از جمله «بازار شام». جمعيت زيادي از مردم براي ديدن اسيران خاندان محمد صلي الله عليه و آله و سلم در دو طرف بازار صف کشيده بودند.
در انتهاي بازار «مسجد اُمَوي» قرار داشت و اسيران را از همين مسير وارد مسجد کردند. فشار جمعيت حرکت را کُند کرده بود. خونبارترين برگهاي تاريخ در حال نوشتن بود. سخنان امام حسين عليه السلام و خاندانش در قيام تاريخي کربلا، همه بيانگر اين بود که قيام، براي دين و مبارزه با ستم و کفر است. اهل بيت عليهم السلام همواره خود را خاندان و وارثان پيامبر معرفي ميکردند و بر اين مهم تأکيد داشتند، تا پردههاي غفلت و خاموشي را کنار بزنند.