وقتی فرزندتان به حرفهایتان "کر" میشود: ۵ دلیل اصلی و راهحلهای کاربردی
وقتی فرزندتان به حرفهایتان “کر” میشود: ۵ دلیل اصلی و راهحلهای کاربردی
🔰 یکی از رایجترین شکایتهای والدین این است: «فرزندم اصلاً به حرفم گوش نمیدهد! انگار کر شده!»
اگر شما هم این احساس را تجربه کردهاید، بدانید که تنها نیستید. این رفتار معمولاً ریشه در الگوهای ارتباطی نادرست دارد که خوشبختانه قابل اصلاح است.
🔹 چرا کودکان به حرف والدین بیاعتنایی میکنند؟
❗️ دلیل اول: والدین پرحرف و امرونهیکننده
والدینی که مدام در حال دستور دادن، تذکر و تکرار «بکن، نکن» هستند، ناخواسته باعث میشوند صدایشان به «نویز سفید» تبدیل شود. کودک پس از مدتی به این صدا عادت کرده و آن را نادیده میگیرد.
راهکار عملی:
۱. حرفهایتان را در طول روز بشمارید.
۲. آیا همه این تذکرات ضروری بودند؟
۳. به جای دستور مستقیم، از جملات توصیفی استفاده کنید:
· به جای «اتاقت رو مرتب کن» بگویید: «میبینم اسباببازیها روی زمین پخش شدن».
❗️ دلیل دوم: حرف بدون پیامد منطقی
اگر کودک بداند پس از بیاعتنایی، اتفاق خاصی نمیافتد، انگیزهای برای تغییر رفتار ندارد.
راهکار:
پیامدهای طبیعی و منطقی را جایگزین تهدیدهای توخالی کنید:
· اگر اسباببازیهایش را جمع نکند، تا فردا در دسترس نخواهند بود.
· این پیامدها باید متناسب، محترمانه و مرتبط با رفتار باشد.
❗️ دلیل سوم: اطمینان از تکرار حرف والدین
کودک یاد گرفته که والدین حرفشان را بارها تکرار میکنند، پس نیازی نیست بار اول گوش کند.
نکته طلایی:
«اگر حرف اول مفید نبود، حرف دوم مضر است!»
یکبار محکم و واضح بگویید، سپس عمل کنید.
❗️ دلیل چهارم: مشکلات شنیداری یا توجه
گاهی مسئله فیزیولوژیک است. ممکن است کودک در پردازش شنیداری یا حفظ توجه مشکل داشته باشد.
علائم هشدار:
· فقط در شنیدن دستورات مشکل دارد، نه چیزهای دلخواهش
· در محیطهای شلوغ بیشتر دچار سردرگمی میشود
راهکار:
در صورت شک، از متخصص شنواییسنجی یا کاردرمانگر کمک بگیرید.
❗️ دلیل پنجم: لجبازی هدفمند
اگر بیاعتنایی فقط در برابر مراجع قدرت (والدین، معلم) رخ میدهد و همراه با رفتارهای مقابلهجویانه دیگر است، ممکن نیاز به بررسی روانشناختی داشته باشد.
—
🧩 راهبردهای کلی برای بهبود ارتباط:
۱. رابطه قبل از دستور
قبل از درخواست، ارتباط چشمی برقرار کنید. نامش را بگویید و مطمئن شوید گوشش با شماست.
۲. کمتر بگویید، بیشتر عمل کنید
به جای فریاد زدن از آشپزخانه، نزدش بروید و آرام صحبت کنید.
۳. گزینههای محدود بدهید
به جای «لباست رو بپوش» بگویید: «امروز میخوای لباس قرمز رو بپوشی یا آبی؟»
۴. سکوت را بیاموزید
گاهی بهترین پیامد، بیاعتنایی متقابل (موقتی) به درخواستهای غیرضروری کودک است.
—
📌 نکته پایانی:
فرزندپروری یک گفتوگوی مداوم است، نه یک مونولوگ یکطرفه. وقتی ما الگوی گوش دادن فعال باشیم، کودک نیز این مهارت را میآموزد. تغییر این الگوها نیاز به صبر و ثباتقدم دارد، اما نتایج آن ارزش سرمایهگذاری عاطفی را خواهد داشت.
یادتان باشد: گاهی “نشنیدن” کودک، فریادی خاموش برای دیده شدن است.