فرهنگی

✨ نکبت نوین؛ کوچ اجباری مردم غزه در قرن ۲۱

📌 ۱. سیاست ریشه‌دار تبعید

کوچاندن فلسطینیان، نتیجه جانبی جنگ ۲۰۲۳ نیست؛ ادامه سیاستی است که از ۱۹۴۸ آغاز شد.

هدف نهایی: خالی‌کردن سرزمین از مردم بومی و جایگزینی مهاجران تازه.

📌 ۲. نقشه از پیش آماده در جنگ اکتبر ۲۰۲۳

بمباران گسترده محله‌های مسکونی.

صدور پیامک‌ها و اطلاعیه‌های تخلیه.

«گذرگاه‌های امن» → میدان قتل و اسارت.

تخریب کامل مناطق تخلیه‌شده برای جلوگیری از بازگشت.

📌 ۳. کوچ اجباری ۱.۹ میلیون فلسطینی

۸۵٪ جمعیت غزه به جنوب رانده شدند.

رفح و خان‌یونس به اردوگاه‌های بزرگ انسانی بدل شد.

بیماری، گرسنگی و سرما صدها کودک و زن را قربانی کرد.

📌 ۴. نقاب «مهاجرت داوطلبانه»

وزرای راست‌گرای اسرائیل، انتقال اهالی غزه را علنی تبلیغ کردند.

پیشنهاد انتقال به آفریقا یا آمریکای لاتین.

«کمک مالی یا کار» در خارج = تبعید اجباری در لباس داوطلبی.

📌 ۵. سلاح قدیمی: گرسنگی

بستن گذرگاه‌ها، جلوگیری از ورود غذا و دارو.

حمله به کامیون‌های امدادی.

شهادت بیش از ۵۵۰ نفر در صف کمک.

استفاده از گرسنگی = جنایت جنگی طبق کنوانسیون ژنو.

📌 ۶. بازتاب تاریخی «نکبت ۱۹۴۸»

آوارگی ۷۵۰ هزار فلسطینی و ویرانی ۵۰۰ روستا.

امروز میلیون‌ها فلسطینی در تبعید (اردن، لبنان، سوریه و …).

اسرائیل همچنان حق بازگشت (قطعنامه ۱۹۴) را نادیده می‌گیرد.

📌 ۷. مقاومت منطقه‌ای

مصر: انتقال جمعیت به صحرای سینا = خط قرمز.

اردن و دیگر کشورهای عربی: پروژه تبعید = پاک‌کردن مسأله فلسطین.

📌 ۸. نتیجه‌گیری

آنچه امروز در غزه می‌گذرد، نکبت نوین است؛

این بار نه فقط با گلوله، بلکه با محاصره، گرسنگی و روان‌سازی مهاجرت اجباری.

یک فاجعه تازه در حافظه فلسطین.