فرهنگی

مظلومیت حضرت زهرا (س)؛ از هجوم به خانه تا شهادت محسن

 بعد از رحلت پدر،به فاطمه دشمن امان نداد. زهرا ندید محسنش را و گلچین روزگار، قناعت کرد و فیض دیدن بر باغبان نداد.

حضرت فاطمه پس از به دنیا آوردن حسین، وضع حمل ناخوشایندی داشت و خاطره خوبی برایش نماند. قرآن می‌گوید: «حُملته امه کرها و وضعته امه کرها». از بطن مادر، ناله «انا الغریب، انا المظلوم» شنیده می‌شد. حسین از فاطمه شیری نخورد.

در کوچه، وقتی خواست حامی علی باشد، تازیانه دشمن به او امان نداد. تعبیر «فَلَتَوَی السَّوْطَ عَلَی عَضُدِهَا» اشاره به این دارد که تازیانه بر بازوی زهرا پیچید و تا آخر عمر، اثر آن مانند دمل چرکین بر بازویش ماند.

آن‌ها با طناب سیاه آمدند تا علی را ببرند و فاطمه میان علی و دشمن حائل شد. یکی شمشیر زد، یکی غلاف، یکی سیلی و دیگری لگد.

این نانجیب با تازیانه زد و هر قهرمانی به نشان خود افتخار می‌کند، اما زهرا نشان خود را حتی به علی هم نشان نداد.