فرهنگی

قبض و بسط روزی به اراده خدا: فلسفه رفاه کافران و سختی مؤمنان

🔶️ اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَفَرِحُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا مَتَاعٌ

خدا روزیِ هرکه را صلاح بداند، زیاد و کم می‌کند. بیشترِ مردم به زندگی دنیا دل‌خوش‌اند؛ درحالی‌که زندگی این دنیا در برابر آخرت ناچیز است.

🤔 چرا برخی از کافران از ثروت و رفاه بهره‌مندند و برخی از مؤمنین به سختی روزگار می‌گذرانند؟

یکی ناچیزی دنیا و دوم، تقسیم دنیا به صلاح‌دید خدا برای امتحان خلق و اتمام حجّت بر آن‌ها.

❇ قبض و بسط روزی به‌دست خدا و طبق مصلحت است. گاهی این مصلحت امتحان بندگان است و گاهی بخاطر این است که اگر روزی زیاد شود طغیان می‌کنند یا اگر کم شود کافر می‌گردند.

به‌عنوان یک قاعده، رزقی که در هر زمان، خداوند برای مؤمن تقدیر کرده برای بندگی کردن کافی است، گرچه بعضی از هوس‌های او را جوابگو نباشد.

✅ بعضی کارها، طبق روایات روزی را زیاد می‌کنند و بعضی کارها روزی را کم می‌کنند. ایمان، تقوی، صداقت، خوش‌خلقی، انفاق، صله، احسان، عبادت، خوش‌نیتی، دعا، مشورت، خرج کردنِ به‌جا و … روزی را زیاد و کارهای برعکسِ این‌ها روزی را کم می‌کنند.