سنت الهی در صحنه تاریخ؛ چرا خدا اجازه رخداد سختیها را میدهد؟
سنت الهی در صحنه تاریخ؛ چرا خدا اجازه رخداد سختیها را میدهد؟
یکی از مهمترین مباحث توحیدی این است که خدا در صحنه تاریخ غایب نیست؛ بلکه وقایع در بستر سنتهای الهی رخ میدهد. انسان باید خدا را در متن حوادث فعال ببیند و از تفکر حذفکننده خدا بپرهیزد: «خدا را در صحنه فعال ببینیم… وقایع عالم را با حضور خدا تحلیل کنیم.»
قرآن سنتی بزرگ را معرفی میکند: تفکیک طیب و خبیث. در فایل، بر اساس آیه «لِیَمِیزَ اللّهُ الخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ» توضیح داده میشود که اصل، طهارت و نجات است و انسان تنها با انتخاب خود به خبیثی میلغزد.
نمونهای از این سنت، داستان نوح است؛ پیامبری که ۹۵۰ سال صبر کرد تا حجت تمام شود و جامعه ظرفیت عذاب پیدا کند. حتی بعد از سالها هنوز «تفکیک مؤمن از کافر» کامل نشده بود تا اینکه خدا فرمود اکنون وقت عذاب است.
این نگاه به ما میآموزد:
سختیها نشانه بیمحبتی خدا نیستند؛ بلکه برای رشد، جداسازی، پاکسازی و حرکت تاریخ به سمت هدف الهیاند.