زیبابینی توحیدی: درسهای دعای ۴۶ صحیفه سجادیه
زیبابینی توحیدی: درسهای دعای ۴۶ صحیفه سجادیه گلهای حکمت
🌿 اصل بنیادین
زیبابینی از متن بندگی است چونانی که حضرت زینب بو.، نه حواشی این هنر دیدن وجه زیبای نعمتهاست که شکرگزاری را ممکن میسازد.
📖 آیۀ هشدار
«أُولَئكَ كَالْأَنْعَام بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبيلًا»
(سورۀ أعراف، آیه ۱۷۹)
تجلی زیبابینی در دعای ۴۶
«یا مَن یَقبَلُ مَن لا تَقبَلُهُ البلاد»
(ای کسی که میپذیری آن را که هیچ سرزمینی او را نمیپذیرد)
🔶 تفسیر امام
انسانی چنان آلوده و مطرود که حتی خاک از پذیرش او سرباز میزند، اما خداوند:
- در لحظۀ اضطرار میپذیرد
- رایحۀ فطرت را زیر تعفن گناه مییابد
- نالههای «یا رب» را از اعماق گناه میشنود
چهار درس عملی
۱. نفی قضاوت هیچکس را در ترازوی داوری خود نسنجیم
۲. نفی برتریجویی «حتی اگر سگی را میآوردی، از تو پیامبری را میستاندم» (در پاسخ به موسی کلیمالله)
۳. امیدواری به رحمت بسیاری که امروز مردود ما هستند، فردا پذیرفتۀ خداوندند
۴. مراقبۀ دائمی دیگران را در معرض رحمت ببینیم، خود را در معرض استدراج
هشدارهای
⚠️ خطای رایج
سنجش دیگران با معیارهای شخصی، درحالی که خدا هنوز از آنان ناامید نیست
⚠️ خطر غرور
تکبر روزانه نسبت به دیگران، غافل از اینکه خود در لبۀ پرتگاهیم