راز خلقت از نگاه علامه طباطبایی: فلسفه آفرینش انسان به زبان ساده

06 شهریور 1404 توسط صفيه گرجي

علامه در تفسیر المیزان با تأکید بر آیاتی مانند «…ليسَعَدكم و ليسَبّحكم…» می‌گوید هدف از خلقت انسان، تزکیه و رسیدن به طهارت نفسانی است .

علامه می‌نویسد: غرض اصلی خلقت، عبادت و رسیدن به مقام عبودیّت است، و آزمون‌های الهی در مسیر این هدف هستند .

اولین انسان (آدم) مستقیماً از خاک آفریده شد و نسل انسان از طریق نطفه ایشان منتقل شده است .

طبق ایشان، دین همان اصولی است که با خلقت و فطرت انسان هماهنگ است و سعادت واقعی انسان در پذیرش آن است .

علامه تأکید می‌کند که خلقت حضرت آدم و حوا مستقل از یکدیگر بوده و هر دو از گل آفریده شده‌اند، نه از یکدیگر .

خدا انسان را خلق کرده تا او را بیازماید و عبادت کند؛ این آزمایش باعث تمییز بین نیک و بد می‌شود و برخی به مقام عبودیّت خواهند رسید .

علامه تأکید دارد که نفس (روح) حقیقتی مجرد و مستقل از بدن است و پس از مرگ نیز باقی می‌ماند، مطابق آیاتی مانند «قل يتوفّاکم ملک الموت…» .

علامه تکامل را یک فرضیه علمی می‌داند، اما معتقد است خلقت انسان به‌صورت مستقل و خاص‌تر از طریق خاک و نفخه الهی بوده است .