فرهنگی

 دو گونه انسان در رویارویی با مرگ

امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: «إِنَّمَا النَّاسُ رَجُلَانِ؛ مُسْتَرِيحٌ بِالْمَوْتِ، وَ مُسْتَرَاحٌ مِنْهُ بِهِ.»

«مردم دو دسته‌اند: یکی آن که با مرگ، آسوده می‌شود، و دیگری آن که با مرگ، مردم از دست او آسوده می‌شوند.»

(مسند الامام الرضا علیه السلام، جلد ۱، صفحه ۲۶۳)

🧠 درنگی بر این حدیث:

این کلام عمیق، معیاری نافذ برای سنجش زندگی ماست. هر یک از ما، در نهایت در یکی از این دو دسته جای خواهیم گرفت:

۱. مستریحٌ بالموت (آن که با مرگ آسوده می‌شود)

· کسی که زندگی‌اش را با ایمان، خدمت و اخلاص گذرانده است.

· مرگ برای او پل عبور به آرامش ابدی و لقای پروردگار است.

· چون عمرش را بیهوده نباخته، از دیدار پروردگار شادمان است.

۲. مستراحٌ منه بالموت (کسی که مردم با مرگش آسوده می‌شوند)

· کسی که وجودش مایه آزار، ظلم، فساد یا رنج دیگران بوده است.

· مرگ او آسایش برای جامعه و پایان بخشیدن به شرّ اوست.

· این گروه، با مرگشان بار گناه و زحمت از دوش دیگران برداشته می‌شود.

🌟 پرسش برای تأمل:

· من امروز در کدام مسیر حرکت می‌کنم؟

· آیا زندگی‌ام آن‌قدر پر از خیر و نیکی است که مشتاق دیدار پروردگار باشم؟

· یا آن‌قدر در غفلت و گناه غرقم که وجودم برای دیگران رنج‌آور است؟

بیاییم امروز را فرصتی برای انتخاب آگاهانه بدانیم.

تا در زمره کسانی باشیم که مرگشان نه پایان، بلکه آغازی باشکوه و مایه آرامش خود و دیگران باشد.