فرهنگی

  دل‌بستگی به دنیا؛ غفلت از روز سنگین

مقدمه

قرآن هشدار می‌دهد:  «إِنَّ هؤُلاءِ یُحِبّونَ الْعاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا» اینان دنیا را دوست دارند و روز سنگینی (قیامت) را پشت سر می‌گذارند.

این آیه، آینه‌ای است که نشان می‌دهد چگونه عشق افراطی به دنیا، انسان را از مسیر معنویت جدا می‌کند.

💎 ۱. محبت دنیا؛ ریشه غفلت

در تفسیر نور آمده است که «العاجله» به معنای زندگی زودگذر دنیاست. انسان وقتی به این دنیای کوتاه دل می‌بندد، دیگر مجالی برای اندیشیدن به آخرت ندارد.

دنیا زیباست، اما برای عبور، نه اقامت. هرکس در آن خانه بسازد، فراموش می‌کند که مقصدش ابدیت است.

🌿 ۲. روز سنگین؛ یادآور مسئولیت فراموش‌شده

«یوم ثقیل» یعنی روزی با بار سنگین اعمال، قضاوت و پشیمانی. در آن روز، تنها توشه انسان ایمان و عمل صالح اوست.

در تفسیر قرائتی آمده است که سنگینی آن روز، نه از زمان، بلکه از بار حقیقت اعمال انسان است.

🔥 ۳. دلبستگی‌های خطرناک امروز

امروزه دلبستگی به دنیا فقط به مال و مقام نیست.

وابستگی به شهرت، شبکه‌های اجتماعی، لذت‌های زودگذر و حتی نگاه دیگران نیز می‌تواند انسان را از مسیر حقیقت دور کند.

هر چیزی که دل را از یاد خدا جدا کند، «دنیا» نام دارد اگر ظاهرش معنوی باشد.

🌸 ۴. راه نجات از دلبستگی‌ها

قرآن راه رهایی را در دو چیز خلاصه می‌کند: زهد و یقین.

زهد، یعنی دل نبستن به آنچه می‌گذرد؛

و یقین، یعنی باور داشتن به آنچه می‌ماند.

هرگاه انسان یاد قیامت را زنده نگه دارد، دنیا برایش به ابزار تبدیل می‌شود، نه هدف.

محبت افراطی به دنیا، آغاز سقوط روح است. اما دل بریدن از آن، رهایی از غفلت و دروازه‌ی آرامش ابدی است.

خداوند به ما هشدار داده تا دل به چیزی نبندیم که ماندنی نیست؛ زیرا تنها دلِ وابسته به خدا، آرام خواهد ماند.