فرهنگی

قَالَ اَلنَّبِيُّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : اُطْلُبُوا اَلْعِلْمَ وَ لَوْ بِالصِّينِ ، فَإِنَّ طَلَبَ اَلْعِلْمِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ؛ دانش را بجویید، هرچند در سرزمین چین باشد؛ چراکه جستن دانش بر هر مسلمانی واجب است(وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة , جلد۲۷ , صفحه۲۷).

در دنیایی که گاه «جهل» همچون ابری تیره، افقهای فکری را می‌پوشاند، ندای پیامبر(ص)؛ چون خورشیدی می‌درخشد: «دانش را حتی اگر در دوردستترین نقطه جهان باشد، به دست آور!». 

این فرمان، تنها یک توصیه نیست؛ فرضیه‌ای الهی است! گویی امام به ما می‌آموزد که دانش، مرزی ندارد؛ نه در جغرافیا محدود می‌شود، نه در نژاد و زبان. حتی اگر برای یافتن حقیقت، می‌بایست تا «چین» سفر کرد، این سفر، ارزش هزاران شبِ عبادت را دارد.  

دانش، تنها جمع‌آوری اطلاعات نیست؛ نورِ دانایی است که جان را از زندانِ گمانها رها میکند.پیامبر(ص) پرچمدارِ این جنبش فکری، به ما یادآور می‌شوند که مسلمان واقعی، همواره جستجوگرِ حقیقت است؛ حتی اگر مسیرش پر از خار باشد.